Нейтрынны дэтэктар Super Kamiokande у Японіі. Фота ўніверсітэту Токіа.
Прафесар прапанаваў не вымяраць хуткасць нейтрына наўпрост, а знайсці яго масу. Шэсць незалежных назіранняў не абвяргаюць (а пры пэўных умовах могуць пацвярджаць), што квадрат масы нейтрына мае адмоўнае значэнне m2νe=-0.11±0.016eV2 [eV — міжнароднае абазначэнне электроновольта; эВ]. То значыць, маса часцінкі з’яўляецца ўяўным лікам, а хуткасць мусіць быць вышэйшай за хуткасць святла. Гэткая часцінка і ёсць тахіёнам.
Існаванне такога тахіёна вядзе да нявырашаных парадоксаў у разуменні часу і ўзаемадзеянняў, прычын і наступстваў. Напрыклад, вынікае, што тахіёны нібыта могуць вандраваць назад у часе.
Але існаванне тахіёнаў вырашыць нямала парадоксаў у выніках, атрыманых з назірання касмічных прамянёў.
Спецыяльная тэорыя рэлятыўнасці сцвярджае, што любы аб’ект немагчыма разагнаць да хуткасці, вышэйшай за хуткасць святла. Але ў 1968 годзе было паказана, што часцінка можа першапачаткова рухацца хутчэй за святло — тады супярэчання з тэорыяй няма. У 1985 годзе навукоўцы прапанавалі на ролю такой часцінкі нейтрына. Маса нейтрына дакладна не вызначаная дагэтуль.
У 2011 годзе навукоўцы заяўлялі пра доказ звышсветлавай хуткасці нейтрына. Тады сенсацыйны вынік паўтарыўся 15 тысяч раз у межах аднога праекту, але выявілася, што ў саміх прыборах была закладзеная памылка.
Праверка гіпотэзы, прапанаванай навукоўцамі з універсітэта Мэйсана адбудзецца ў 2015 годзе ў межах нямецкага практу KATRIN. Прычым, аўтары прапанавалі тры шляхі праверкі іх тэорыі.
