Францускі прэзыдэнт Сарказі прапанаваў закрыць англамоўны тэлеканал "France-24". Маўляў, няма чаго за грошы айчыннага падаткаплатніка вяшчаць на чужой мове.
І гэта кажа, заўважце, ня хто іншы, як "Сарко-амэрыканец"! Такую мянушку цяперашні кіраўнік Францыі атрымаў ад палітычных апанэнтаў за свае сымпатыі да Вашынгтону. Сарказі ішоў на выбары, абяцаючы палепшыць стасункі з заакаіянскай звышдзяржавай, падпсаваныя, у прыватнасьці, ірацкім пытаньнем. І летась сям'я Бушаў на сваім ранча шчодра частавала парыскага госьця гамбургерамі ды хот-догамі.
Але пачастунак пачастункам, а родная мова для француза — гэта сьвятое. Там яна абараняецца заканадаўча, у прыватнасьці ад экспансіі тых самых англіцызмаў.
Ваш пакорлівы слуга зьведаў гэта на сваёй скуры. Давялося двойчы пабыць ў Францыі зь інтэрвалам пару гадоў. Дык вось, другім разам мусіў нанава завучваць цэлы пласт лексыкі, зьвязанай, у прыватнасьці, з кампутарнай сфэрай. Бо за гэты час французы бязьлітасна павычышчалі з моўнага ўжытку ўсякія там "дысплеі" з "софтвэрамі", замяніўшы сваімі адпаведнікамі.
Прыклад барацьбы за мову паказваюць у Францыі менавіта дзяржаўныя кіраўнікі. Традыцыйна прэзыдэнт там узначальвае Найвышэйшую раду франкафоніі (уяўляеце, цэлы орган, калі хочаце — своеасаблівая Рада бясьпекі, толькі моўнай! :) Вядомы выпадак, калі Шырак дэманстратыўна пакінуў залу высокага форуму Эўразьвязу, бо адзін ягоны суайчыньнік вырашыў прамаўляць з трыбуны па-ангельску — маўляў, гэта ж "мова бізнэсу"!
Ну а "Сарко-амэрыканец", як бачым, наважыўся ў моўным пытаньні нават пераўзысьці папярэдніка.
Нацыянальная самасьвядомасьць складаецца з цаглінак, а падмуркам — мова. Таму на францускай тэлевізіі не пачуеш аналягаў нашумелага хіту "Ты бульбаш, я бульбаш". Калі б там запелі "Ты жабаед, я жабаед…", Сарказі б, мусіць, паралюш хапіў.
