Выява з сайта freakingnews.com
Што будзе, калі хлопчык нарадзіўся ў Вялікабрытаніі, але яго ўсынавілі бацькі з Італіі? Ён будзе размаўляць па-англійску ці па-італійску? А калі сабаку «ўсынавілі» птушкі, ці абрасце сабака пер’ем?
На падобныя пытанні памылковыя адказы даюць дзеці ў незалежнасці ад таго, колькі моў яны ведаюць. Але памылкі маюць розны характар у моналінгваў і білінгваў.
У даследаванні былі апытаныя сумарна 48 дзяцей: моналінгвы (што ведаюць адну мову), адначасовыя білінгвы (што ведалі адразу дзве мовы) і паслядоўныя білінгвы (што вывучылі спачатку адну, затым другую мову).
Усе групы рабілі памылкі, але памылкі моналінгваў былі заснаваныя на разуменні таго, што ўсе характарыстыкі нададзеныя пры нараджэнні. Білінгвы жа верылі, што ўсяму можна навучыцца, што ўсялякія рысы не надаюцца, а набываюцца з досведам. Адначасовыя і паслядоўныя білінгвы пры гэтым рабілі розныя памылкі.
Паслядоўныя білінгвы, як і было прадказана, ведалі, што мову можна вывучыць, таму правільна адказвалі на пытанне пра чалавечую мову, але пераносілі гэтыя веды і на качак з сабакамі.
«Дзіцячыя сістэматычныя памылкі насамрэч цікавыя псіхолагам, бо дапамагаюць зразумець працэс развіцця, – кажа прафесар псіхалогіі Крыста Баерс-Хайнлайн. — Нашыя вынікі яскрава дэманструюць, што штодзённы досвед у адной галіне, вывучэнні моў, можа змяніць чалавечыя перакананні пра шэраг іншых рэчаў, у тым ліку дзіцячыя эсэнцыялісцкія перакананні».
Дарослыя, што маюць эсэнцыялісцкія перакананні, хутчэй прымуць стэрэатыпы і прадузятыя стаўленні. Вывучэнне другой мовы з нараджэння ці з маленства, мяркуюць навукоўцы, дапаможа дзецям прыняць сацыяльную і фізічную разнастайнасць чалавецтва.
