Да 80-годдзя свайго найстарэйшага акцёра Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы праводзіць Юбілейный тыдзень, на працягу якога народны артыст Аўсяннікаў заняты ва ўсіх сямі спектаклях. I гэта ў восемдзесят гадоў! Ну, а мы вырашылі ўспомніць некалькі фактаў з жыцця любімага акцёра, лаўрэата Дзяржаўнай прэміі, узнагароджанага многімі ордэнамі і медалямі, сярод якіх і ордэн Францыска Скарыны, і прыз «Хрустальная Паўлінка», і прэмія прэзідэнта «За духоўнае адраджэнне». Яго яркі талент выхаваў не адно пакаленне беларусаў.
1.
Аднойчы ў Маскве акцёра на некалькі гадзін пасялілі ў гасцініцы «Нацыяналь» — 500 даляраў у суткі за нумар. Акцёр пакутаваў: такая безгаспадарчасць! Маўляў, мог бы да вячэрняга цягніка і з чамаданчыкам у руках пахадзіць, а зэканомленыя грошы на добрую справу пусціць.
2.
Дысцыплінаваны настолькі, што выходзіць да гледачоў нават тады, калі зубы баляць. I – сцэна лечыць зубны боль.
3.
Пасля спектакля «Вечар», у якім артыст выконвае ролю Васіля, Генадзю Сцяпанавічу звычайна тэлефануюць і пішуць гледачы: «Дзякуй! Мы ў той жа вечар бацькам пабеглі тэлефанаваць».
4.
Любімы афарызм акцёра Аўсяннікава, якім ён кіруецца ў творчасці: «Заўсёды трэба пакідаць зазор для сумневу».
5.
Самы знакаміты персанаж Генадзя Аўсяннікава – Цярэшка Калабок у «Трыбунале» Андрэя Макаёнка. Ён яго іграў 20 гадоў і выйшаў у гэтай ролі на сцэну 650 разоў, выпіў 1650 гранёных шклянак гарэлкі (вады), змяніў дзве жонкі і шэсць сыноў. А ў цэлым за гады службы ў Купалаўскім тэатры сыграў 80 роляў беларускага і замежнага рэпертуару.
6.
На радыё граў… крокі Леніна. У акцёра Малчанава, які агучваў правадыра, абутак быў на мяккай падэшве, а па тэксце значылася: «Ленін імкліва падыходзіць да трыбуны». Крокі адлюстроўваў Аўсяннікаў. А Павел Сцяпанавіч Малчанаў следам прамаўляў тэкст.
