Гэты верш Сяргея Жадана пераклаў Андрэй Хадановіч. Ён мае ўвайсці ў кнігу «Жыццё Марыі», якая неўзабаве выйдзе ва Украіне.
Сяргей Жадан
Пакуль у табе жыве твая прага,
пакуль цябе трымаецца вера,
і сонца плыве з дакладнасьцю птаха,
і час крадзецца зь пільнасьцю зьвера.
Край ліхаманіць вакзальнай аблавай.
Цёплыя рукі і ў сьнежань дарогі.
Радзіма баліць перабітаю лапай
шчаняці, што рвецца з начное аблогі.
Ірвіся, ірвіся з ночы й туману,
выгрызай роспач, шукай надзею.
Я пасьля буду лекаваць тваю рану,
наколькі змагу, наколькі пасьпею.
Я потым усё зразумею і ўбачу,
як толькі вырвуся разам з табою, –
усё тваю беспрытульнасьць сабачую,
дзіцячую веру з дарослай журбою.
Пакінь ні з чым іх подлую варту,
абмінай іх падступныя пасткі.
Варта біцца і ўставаць варта,
нават калі зноў прыйдзецца ўпасьці.
Зоркі маюць вісець над табою
ці разрывацца пад небасхілам.
Сэрца павінна разам з крывёю
несьці жыцьцё капілярам і жылам.
Косткі маюць моцна зрастацца.
Шнары павінны дадаць нам злосьці.
Штосьці з табою павінна стацца.
Штосьці ўжо сталася й станецца штосьці.
Пакуль ты ўсім гэтым жывеш і марыш.
Пакуль ты прагнеш. Пакуль палюеш.
Пакуль ты ўсё гэта ў сабе трымаеш.
Пакуль ненавідзіш. Пакуль ты любіш.
