Дзень народзінаў
Сьвеціць
смаліцкае сонца,
п'ю
швэдзкую каву
ў кампаніі
рэмантантных ружаў,
дзесьці ў Менску
сьпяць
мае каханыя мужчыны,
і прывід
самотнай красуні
сёньня ноччу
абмінуў
мой сад.
Разумее
Уваходзячы ў сад,
нізка голаў схіляю,
кланяюся і прашу,
каб дазволіў пабыць
у ягоных шатах.
Гладзіць галінамі рукі,
казыча каранямі ногі,
упрыгожвае лістотай валасы,
атуляе водарам сэрца,
наталяе душу цішшу.
Разумее.
Цень і водар
Выбіраюць —
не чалавека,
і тым больш —
не жанчыну,
а ўсяго толькі —
узмах павейкаў,
цень усьмешкі
і водар флюідаў.
Найчасьцей —
супрацьлеглы.
Схоў
За сьцены,
за дзяцей,
за кветкі,
за стыло —
за што толькі
не хавалася
ад цябе.
Цяпер
схоў мой
надзейны.
Я — у сабе.
У раі
Сорак гадоў таму
ты паклікаў мяне ў край,
дзе манна нябесная,
рэкі малочныя
і кісельныя берагі.
Куламеса з разьлезлых фігаў
сталася тым кісялём,
малаком апынуўся сок
недасьпелых аліваў,
ну а манну салодкую
то ўвогуле
вырабляла на раніцу тля,
з вечара пераеўшы нэктару
з кустоў тамарыску.
Вось такі ў нас з табою рай.
Як за часы Майсея.
Іншага раю ня будзе
40 тыдняў
кунежыцца немаўля
ў райскім цемрыве
і аднойчы
вынырвае радасна
ў сьветлае пекла,
40 дзён
блукае душа
над роднымі краявідамі,
скідваючы цяжар
пякельнага быту
прад будучым райскім
бязважкім нябытам,
40 гадоў
пакутуюць сужэнцы,
гадуючы сподзеў
на рай перад раем,
каб рэштаю год усьвядоміць,
што іншага раю
за той,
што мінуў,
ім ня дадзена ўведаць.
