Патэнцыйны кандыдат у прэзідэнты, атаман беларускага казацтва Мікалай Улаховіч ў інтэрв'ю Naviny.by расказаў, чаму вырашыў удзельнічаць у выбарах прэзідэнта, ці гатовая яго партыя падтрымаць Караткевіч і хто фінансуе яго перадвыбарчую кампанію.
— Мікалай Дзмітрыевіч, на сайце kazak.by паказана, што ў вас тры вышэйшыя адукацыі - тэхнічная, вайсковая і гуманітарная. Раскажыце, дзе вы вучыліся.
— У 1969 годзе я скончыў у Мінску архітэктурна-будаўнічы тэхнікум. У 1974 годзе — Сімферопальскае вышэйшае вайсковае вучылішча, у мяне дыплом палітолага. У 1982-м — гістарычны факультэт Іванаўскага дзяржаўнага універсітэта. А праз 10 гадоў яшчэ і Валгаградскі інжынерна-будаўнічы інстытут.
— Вы так доўга шукалі сябе?
— А што ў гэтым дрэннага? У мяне праца была такая. Я не захацеў ісці ў вышэйшую партыйную школу, а ад мяне патрабавалася гуманітарную адукацыю, таму і пайшоў на гістарычны. Я ж у 19 гадоў прыйшоў у партыю. Свядома. З гонарам атрымліваў партбілет.
— Апошнія гады вы шмат кажаце аб праваслаўі. Калі вы былі сябрам КПСС, то калі прыйшлі да веры?
— Я ахрышчаны чалавек. Але калі ўступаў у партыю, вядома, мала што ведаў пра веру. Я прыйшоў да гэтага значна пазней. Нічога ў гэтым дзіўнага няма. Мой сябар айцец Ігар (Карастылёў) (з 2002 года з'яўляецца духоўнікам «Беларускага казацтва». - Naviny.by) пасля інстытута прыйшоў да веры! Мы з ім, дарэчы, вучыліся ў архітэктурна-будаўнічым тэхнікуме ў Мінску.
— Вы вярнуліся ў Беларусь, наколькі я разумею, у 90-х, калі сышлі ў запас. І практычна адразу, у 1994-м, былі прызначаныя начальнікам галоўнага ўпраўлення капітальнага будаўніцтва Кіраўніцтва справамі прэзідэнта. Чым можаце растлумачыць кар'ерны ўзлёт?
— Па-першае, з 1992-га па 1994-ы я працаваў галоўным інжынерам жыллёва-камунальнага аддзела Мінскага трактарнага завода. У мяне было 1200 чалавек у падначаленні! Па-другое, да гэтага я ўзначальваў буйныя будоўлі па ўсім Саюзе, у мяне ў падпарадкаванні было 17,5 тысячы вайскоўцаў. Так што нічога дзіўнага ў маім прызначэнні няма.
— Чаму ж вы сышлі з гэтай пасады літаральна праз год?
— Я не пайшоў, мяне прызначылі генеральным дырэктарам дзяржаўнага прадпрыемства па нерухомасці.
— Давайце пагаворым аб вашай партыі. Колькі цяпер членаў у Беларускай патрыятычнай партыі?
— У прынцыпе, гэта не сакрэт - 1,5 тысячы чалавек. Наша партыя першапачаткова стваралася пад кандыдата ў прэзідэнты Аляксандра Лукашэнкі. Мы заўсёды прадстаўлялі яго прыкладна як «Адзіная Расія» Пуціна.
— Чаму ж на гэтых выбарах вы вырашылі выставіць сваю кандыдатуру, а не падтрымаць Лукашэнку?
— Я выконваю свой канстытуцыйны абавязак! Кожны беларус павінен удзельнічаць у выбарах, таму я вырашыў балатавацца.
— Але чаму менавіта ў гэтым годзе? Раней вас Лукашэнка задавальняў?
— Вы так ставіце пытанне … А вас што, Лукашэнка не задавальняе?
— На гэтых выбарах ён для вас канкурэнт.
— Я б так не казаў, ён не зусім канкурэнт. Мы ўсе будзем канкурэнтамі на гэтых выбарах - і Караткевіч, і Гайдукевіч, і Лукашэнка, і я. Каго зарэгіструюць, той і будзе канкурэнтам.
— Вы ўсё-такі не адказалі, што здарылася ў гэтым годзе, што вы вырашылі вылучыць сваю кандыдатуру.
— Усё змянілася. У мяне з'явілася магчымасць.
— Фінансавая?
— Чаму абавязкова фінансавая? У мяне час вольны з'явіўся. Я стаў вольным.
— Вы ж толькі сталі намеснікам старшыні праўлення Мінскага аблспажыўсаюза. І ў вас з'явілася вольны час?
— Калі б вы ведалі, як я раней быў загружаны. Я ж не распавядаў ніколі, колькі ў мяне людзей было ў падпарадкаванні, на будоўлях.
— Адна з мэтаў вашай партыі, паводле звестак аб дзяржрэгістрацыі, - «падтрымка прэзідэнта ў яго імкненні па выкананні перадвыбарнай праграмы». Калі на выбарах пераможа, да прыкладу, Караткевіч, вы будзеце ёй дапамагаць?
— Тое, што ставіцца ў мэтах партыі - гэта адно, а дзеянні - іншае. І потым, партыя калі стваралася? Даўно, у 1994 годзе. Мы можам перагледзець гэты пункт.
— Вы знаёмыя асабіста з Лукашэнкам?
— Ну, па тэлевізары бачу яго. А так … Вядома, у 90-х мы перасякаліся па працоўных пытаннях, на агітацыйных мерапрыемствах. У апошні час мы не сустракаліся. Але ў партыі, вядома, ёсць падзячныя лісты ад прэзідэнта.
— Вашыя былыя паплечнікі кажуць, што ў 2010 годзе вы прымушалі казакоў ўступаць у Беларускую патрыятычную партыю. Гэта так?
— Так, я заклікаў, і многія казакі ўступілі ў партыю. Але я не прымушаў.
— А сабраць з кожнага казака па 1 млн рублёў загадвалі? Пра гэта таксама распавядаюць вашыя былыя паплечнікі …
— Гэта былі добраахвотныя ахвяраванні: хто 100 тысяч дасць, хто 5000. Гэта было на 15-годдзе «Беларускага казацтва», сур'ёзная дата. Арганізацыя бо жыве за кошт членскіх узносаў, спонсарскай дапамогі.
— Вашу перадвыбарчую кампанію таксама фінансуюць казакі?
— У асноўным, так. Мецэната ў мяне няма. А калі б і быў, я б вам пра гэта не сказаў. Я сам фінансую сваю кампанію. У мяне добрая пенсія, вайсковая.
— І які аб'ём фінансавання?
— Не хачу казаць.
— Існуе меркаванне, што вас і яшчэ некалькі кандыдатаў выкарыстоўваюць для легітымізацыі выбараў у Беларусі.
— Я з гэтым не згодны. Калі б іншыя былі кандыдаты, таксама самае казалі б.
— У 2010 годзе сітуацыя была ўсё-ткі іншая.
— І што? Я асабіста ведаю Статкевіча, я з ім за адным сталом сядзеў, абмяркоўвалі выбары. Тое самае было ў 2010-м.
(Статкевіч у каментары Naviny.by заявіў, што ніколі не сустракаўся з Улаховічам.)
— Вы былі рады, што Статкевіча вызвалілі?
— Вядома, я быў рады. Не толькі за яго, але і за іншых, якіх вызвалілі.
— Статкевіч - моцны палітык?
- Я скончыў паліталогію, а ён не скончыў … Я не магу сказаць, хто ён.
— Пасля заканчэння выбараў разлічваеце вы на працу ў камандзе Лукашэнкі. Можа, бачыце сябе ва ўрадзе?
— Я бачу сябе ва ўрадзе на трох пасадах, але яны зараз занятыя. Я не буду згаджацца на любую прапанову. У мяне ўжо была пасада ўзроўню намеснік міністра. Таму зараз я б пайшоў толькі на пэўную працу, але пакуль мяне ва ўрад не клікалі.
Даведка Naviny.by
Мікалай Улаховіч нарадзіўся ў 1951 г. у Мінску. Палкоўнік у адстаўцы, называе сябе «народным генералам». Старшыня Беларускай патрыятычнай партыі і вярхоўны атаман РГА «Беларускае казацтва». Выдаваў газету «Асоба» (1996-1999). Працаваў галоўным інжынерам аддзела ЖКГ на Мінскім трактарным заводзе (1992-1994), начальнікам галоўнага ўпраўлення капітальнага будаўніцтва Кіраўніцтва справамі прэзідэнта (1994-1995), гендырэктарам Рэспубліканскага цэнтра ўліку і рэгістрацыі нерухомасці, галоўным інжынерам СП «Прамэкс» (2013-2014), вядучым інжынерам у Мінскім аблспажыўсаюзе (2014-2015). З чэрвеня 2015 г. - намеснік старшыні праўлення Мінскага аблспажыўсаюза. Жанаты, двое дзяцей.
