Здаецца, ён проста заснуў
На беразе, побач з байдай
А чаму б не прылегчы, заснуць, —
Восень прыгожа красуе
Сярод паплавоў і ўзгоркаў
Дождж пяе калыханку
І сны порхаюць, як матылі
З адной вельмі старой кнігі
Абушэнка, уставай, крычыць Акудовіч
Разлёгся як бэля, трэба ставіць намёт
Цягаць дровы для вогнішча,
Дагаварыць, а заўтра
Зноў у дарогу
Мусім даплыць да месца
Адкуль усё пачалося
Там
адказы
На незададзеныя пытанні
Радовішчы сэнсу
Палі
Ненапісаных кнігаў
Што прарастаюць праз нас
Няўхільна і нетаропка
Восень вогнішчы паліць
На паплавох і ўзгорках
Пералескі
Пахнуць мокрай ігліцай, грыбамі
Не трэба нікуды плыць
Усё ужо ёсьць, адбылося:
Жыццё, і смерць, і дарога
І ён, — так, сапраўды,
Проста заснуў
На беразе, побач з байдай
0
0
0
0
0
0
