Літоўскія прадпрымальнікі прапануюць ідэю, якая выклікае шок — перанесці магілы блізкіх у інтэрнэт. Тыдзень таму стартаваў новы сайт — «Віртуальныя могілкі» (Virtualios kapinės).
На першы погляд ён нагадвае сацыяльную сетку. Толькі нябожчыку прапануюць стварыць не анкету профілю, а віртуальную магілу.
Можна выбраць для яе фон, размясціць каля 50 здымкаў, напісаць эпітафію або выбраць яе з прапанаваных варыянтаў.
Калі ўзнікнуць цяжкасці, можна звярнуцца да каманды віртуальных могілак. Каманда можа, напрыклад, напісаць некралог, калі вы самі не можаце гэтага зрабіць.
Мала таго, у памятнай кнізе віртуальнага могілак спачуванні могуць пакінуць блізкія, суседзі, супрацоўнікі, іншыя знаёмыя нябожчыка.
Акрамя спачуванняў можна падзяліцца ўспамінамі, распавесці цікавыя гісторыі.
Для тых, хто не хоча пісаць, створана кнопка «Ушанаваць памяць» і такім чынам выказаць спачуванні блізкім і аддаць даніну памяці памерламу.
На э.магіле можна знайсці спасылкі на Facebook, Twitter, Youtube, Instagram і іншыя старонкі нябожчыка, а на Youtube можна паглядзець відэа з ім. «Няхай гэта зблізіць усіх, хто ведаў чалавека, страта якога пакінула такую пустку», — сказалі аўтары ідэі.
У свеце ідэя віртуальных могілак становіцца ўсё больш папулярнай.
«Сутнасць — увекавечыць памяць нябожчыка. Мы заўважылі, што цяпер людзі прыходзяць на могілкі, але ніякіх дзеянняў няма. Акрамя таго, ёсць шмат маладых людзей, якія не памятаюць памерлых. Віртуальнай магіле даецца ўнікальны код QR. Мы прапануем наклеіць яго на помнік, каб кожны мог яго сфатаграфаваць і наведаць віртуальную магілу, дзе ёсць здымкі нябожчыка, інфармацыя пра яго. Гэта як дадатак да традыцыі», - кажа распрацоўшчык сайта.
Ён падкрэсліў, што
віртуальную магілу, у адрозненне ад рэальнай, можна наведаць у любы час, знаходзячыся ў любым пункце зямнога шара.
Паводле яго слоў, віртуальная магіла можа быць даступная ўсім або зачынена. Інфармацыю можна рэдагаваць. Да прыкладу, ставіць новыя здымкі з могілак, калі ўсталявалі новы помнік ці пасадзілі кветкі.
Між тым святар Аўдрус Мікіцюкас перакананы, што гэтая ідэя асуджана на правал. «Я добра памятаю, як маленькі хадзіў на пахаванне, усе тады рабілі фатаграфіі. Тады ў альбомы клалі сотні здымкаў, але ніхто іх не пераглядаў. Цяпер ужо не памятаю такіх пахаванняў, на якіх рабілі б фатаграфіі. Думаю, што гэты праект памрэ, не нарадзіўшыся.
Можа, ён будзе трохі папулярнейшым перад Днём памінання памерлых ці калі памрэ вядомы чалавек, аднак у цэлым — сумняюся. Сёння чалавек жыве так, быццам смерці не існуе», — адзначыў святар.
