Еўрасаюз на чатыры месяцы прыпыніў дзеянне санкцый у дачыненні да высокапастаўленых беларускіх чыноўнікаў. Пра гэта 29 кастрычніка паведаміла прэс-служба ЕС.
«Рада прыпыніла на чатыры месяцы замарожванне актываў і візавыя абмежаванні для 170 фізічных асоб, а таксама замарожванне актываў для трох прадпрыемстваў Беларусі, — гаворыцца ў паведамленні. — Гэта рашэнне было прынята ў адказ на вызваленне 22 жніўня ўсіх беларускіх палітзняволеных і ў кантэксце паляпшэння адносін паміж ЕС і Беларуссю».
У паведамленні адзначаецца, што вызваленне палітзняволеных было «даўно чаканай Еўрасаюзам падзеяй». «Шляхам прыпынення абмежавальных мер Еўрасаюз рэагуе на гэты прагрэс, падштурхоўваючы да далейшых пазітыўных змен, якія прывядуць да паляпшэння адносін паміж ЕС і Беларуссю. ЕС будзе ўважліва праводзіць маніторынг сітуацыі з дэмакратыяй і правамі чалавека ў Беларусі», — падкрэсліваецца ў паведамленні.
Прэс-служба адзначае, што тэрмін дзеяння абмежавальных мер у дачыненні да Беларусі заканчваецца 31 кастрычніка. У сувязі з гэтым яны прадоўжаныя на чатыры месяцы з адначасовым замарожваннем санкцый.
Пры гэтым падкрэсліваецца, што чатыры чалавекі, якія «маюць дачыненне да не расследаваных знікненняў у Беларусі», застаюцца пад санкцыямі. Гаворка ідзе пра Уладзіміра Навумава (былы міністр унутраных спраў), Віктара Шэймана (былы кіраўнік Адміністрацыі прэзідэнта), Юрыя Сівакова (у перыяд знікнення палітыкаў займаў пасаду кіраўніка МУС) і Дзмітрыя Паўлічэнку (камандзір брыгады спецназа ўнутраных войскаў МУС). Таксама працягвае дзейнічаць эмбарга на пастаўку ўзбраенняў.
У прэс-службе ўдакладняюць, што рашэнне савета было прынята пісьмовай працэдурай, афіцыйны дакумент, які ўключае прозвішчы людзей і назвы прадпрыемстваў, будзе апублікаваны ў Афіцыйным часопісе ЕС 30 кастрычніка. Рашэнне набудзе моц 31 кастрычніка.
***
У першапачатковы санкцыйны спіс ЕС уваходзілі чатыры чыноўнікі, якія маюць дачыненне, паводле меркавання ЕС, да знікненняў у Беларусі палітыкаў у 1999—2000 гадах: Уладзімір Навумаў, Віктар Шэйман, Юрый Сівакоў і Дзмітрый Паўлічэнка. У выніку апошняга змянення ў жніўні гэтага года ў спісе заставалася 175 чалавек і 14 беларускіх кампаній.
У снежні 2004 года, пасля парламенцкіх выбараў і рэферэндуму, па выніках якога Аляксандр Лукашэнка атрымаў права абірацца на пасаду прэзідэнта неабмежаваную колькасць разоў, спіс папоўнілі кіраўнік ЦВК Лідзія Ярмошына і начальнік палка міліцыі спецыяльнага прызначэння Юрый Падабед.
У красавіку 2006 года ЕС пашырыў спіс да 37 чалавек, адказных, паводле меркавання ЕС, за парушэнне правоў чалавека падчас прэзідэнцкай кампаніі. У спіс былі ўключаныя Аляксандр Лукашэнка, кіраўнік Адміністрацыі прэзідэнта Генадзь Нявыглас, а таксама яго намеснікі Наталля Пяткевіч і Анатоль Рубінаў. Акрамя таго, у спіс былі ўключаныя Алег Праляскоўскі, Аляксандр Радзькоў, Уладзімір Русакевіч, Віктар Галаванаў, Аляксандр Зімоўскі, былы старшыня Палаты прадстаўнікоў Уладзімір Канаплёў, Мікалай Чаргінец.
У кастрычніку 2006 года ў спіс неўязных былі дададзены яшчэ чатыры чыноўнікі: суддзя суда Маскоўскага раёна Мінска Аляксей Рыбакоў і дзяржабвінаваўца Сяргей Бортнік — за прыгавор экс-кандыдату ў прэзідэнты Аляксандру Казуліну, а таксама суддзя суда Цэнтральнага раёна Мінска Леанід Ясіновіч і дзяржабвінаваўца Андрэй Мігун — за прыгавор актывістам незарэгістраванай арганізацыі «Партнёрства».
У кастрычніку 2008 года дзеянне санкцый было прыпынена ў дачыненні да Аляксандра Лукашэнкі і яшчэ 35 чыноўнікаў. У спісе неўязных засталося пяць чалавек: Лідзія Ярмошына, Уладзімір Навумаў, Дзмітрый Паўлічэнка, Віктар Шэйман і Юрый Сівакоў.
Дзеянне санкцый ЕС у дачыненні да Беларусі было адноўлена пасля прэзідэнцкіх выбараў 2010 года, якія завяршыліся жорсткім разгонам дэманстрацыі ў Мінску 19 снежня, арыштам большасці альтэрнатыўных кандыдатаў у прэзідэнты, а таксама масавымі рэпрэсіямі ў дачыненні да палітычнай апазіцыі і грамадзянскай супольнасці.
На працягу апошніх пяці гадоў чорны спіс неаднаразова змяняўся: некаторыя фізічныя асобы і прадпрыемствы з яго выключаліся, іншыя — уносіліся. У выніку апошняга змянення ў жніўні гэтага года ў спісе заставалася 175 чалавек і 14 беларускіх кампаній.
