Чэрап старажытнай змяі, знойдзены ў Аргенціне, дапамог навукоўцам зразумець, чаму гэтыя жывёлы страцілі канцавіны ў ходзе эвалюцыі.
howafrica.com
Раней лічылася, што змеі «адкінулі» канцавіны, каб лепш плаваць — пры пераходзе да воднага ладу жыцця, перадае Lenta.ru. Аднак будова чэрапа змяі з Патагоніі (узростам 90 млн гадоў) кажа пра тое, што дадзены анатамічны зрух адбыўся, калі продкі змей пачалі закопвацца ва ўсё больш вузкія норы ў пошуках здабычы.
Навукоўцы з Вялікабрытаніі і ЗША абследавалі ўнутранае вуха двухметровай рэптыліі Dinilysia patagonica з дапамогай камп'ютарнай тамаграфіі. У змяі знайшлі пераддзвер'е ўнутранага вуха, структура якога характэрная для сучасных землярыйных рэптылій: так яны «чуюць» драпежнікаў і здабычу ў глыбокіх норах. Ні ў марскіх, ні ў звычайных «наземных» змей дадзенай анатамічнай асаблівасці не выяўлена.
Гэтае адкрыццё дапамагло запоўніць важны прабел у эвалюцыі змей: як відаць, найстаражытнымі прадстаўнікамі падатрада былі менавіта землярыйныя рэптыліі, ад якіх пайшлі ўсе астатнія змеі.
Аднак шэраг апошніх адкрыццяў іншых навукоўцаў не стасуецца з прапанаванай тэорыяй. Так, у 2015 годзе міжнародны калектыў даследчыкаў прыйшоў да высновы, што продак усіх сучасных змей быў начным засадным драпежнікам і валодаў малюсенькімі заднімі канцавінамі з паўнавартаснымі шчыкалаткамі і пальцамі. Сфармаваўся ён на сушы і, хутчэй за ўсё, у цёплых лясах паўднёвага паўшар'я 128 млн гадоў таму (ранні мелавы перыяд). Таксама знаходкі чатырох відаў старажытных змей абверглі тэорыю аб раптоўным з'яўленні змей на дрэве эвалюцыі (100 млн гадоў таму).
