sieva / адказаць02.02.2016 / 11:51
Марціновіч, як звычайна, эксцэнтрычны, але значная рацыя ў гэтым ёсць.
Я гавару па-беларуску практычна заўсёды (акрамя як, напрыклад, з маімі далёкімі крэўнымі сваякамі з Расіі або з людзьмі-замежнікамі, якія аб'ектыўна не разумеюць беларускай мовы, па-руску неяк умеюць. а я па-нямецку — не).
Аднойчы лекарка-псіхіятр спыталася ў мяне: «Это Ваша гражданская позиция?»
«Не, — адказаў я. — Гэта істотная частка маёй асабістасці, самаідэнтыфікацыі як чалавека».
Яна гэта абсалютна зразумела, а вось «гражданскую позицию» - наўрад ці прыняла б.
Гэта разумеюць і прымаюць і прадавачкі ў маёй краме, і суседзі, сярод якіх ёсць і прафесійныя палітыкі, і адстаўныя вайскоўцы з небеларускімі каранямі, і вялікая колькасць персанажаў, якія балансуюць на мяжы скотвання ў абсалютны люмпен, і тыя, хто жыве ў Беларусі нядаўна.
І яны стараюцца, наколькі могуць, няхай і вельмі квола, але хоць нешта сказаць да мяне па-беларуску. Магчыма, каб яны былі хіпстары, а не люмпены, гэта ўдавалася б ім лепш. Але для мяне вельмі каштоўна і гэта. А таму я згодны з Віктарам: мова вытрывае.
