Раней, да таго дня гэта была проста Горадня, якой налічылі на той час 850 гадоў. Але проста Горадня гэта нейк прэсна гучала. І вось з нагоды такой даты ўладам стукнула ад гэтага дня называць асноўную частку старажытнага места Ленінскім горадам.
Якія хімічныя рэакцыі адбываліся ў іхніх галовах? З якой‑такой нагоды, чаму так недарэчна назвалі? Падзяліць горад, у якім валадарылі Вітаўт, Стэфан Баторы, Станіслаў Аўгуст Панятоўскі, на ленінскую ды кастрычніцкую часткі… Хаця б нейк нэйтральна: цэнтральны і занёманскі або ўсходні і заходні, новы і стары, урэшце чырвоны і зялёны.
У галовах іхніх быў, на жаль, адзін, прабачце, марксізм‑ленінізм. Падаруначак зрабілі! «Наце вам на лапаце». З фантазіяй у іх было фатальна. Шаблёны ў мазгах: «Слава КПСС!» і гэтак далей. Нічога жывога, ніякай павагі да гораду, дзе жывеш і якім распараджаешся як уласнай кватэрай, пагатоў павагі да яго цікавай даўняй гісторыі, я не кажу болей пра дзейных асобаў гэтай гісторыі. А сёньняшнія б’юць у літаўры, замест — замяніць недарэчную назву ці ўвогуле скасаваць раёны, скараціць разьдзьмуты бюракратычны апарат. Пацікавіліся б лепей: колькі ў Беластоку суседнім чыноўнікаў гарадзкіх…
А мой прыяцель, дый не адзін, жыве за Нёманам, у названым больш па‑людзку раёне — усяго толькі Кастрычніцкім. Зьніклі Саветы (з мапы сьвету прынамсі) і назва страціла свой былы ідэалягічны агонь, стала даволі нэйтральнай, набыла новыя — восеньскія фарбы.
Паразіты, не маглі наш раён назваць, прыкладам, «апрэльскім» — з нагоды геніяльных тэзісаў мёртвага правадыра! Сёньня ў нас бы быў веснавы раён, а ў суседзяў — восеньскі. Нармальна! «Апрэльскія тэзісы» мы вывучалі амаль што зь пялюшак. Прынамсі, у школе некалькі разоў, у арміі, ва унівэрсытэце таксама не адзін раз. Захапіць вакзал, пошту, вадакачку, тэлеграф, банк, казармы і гэтак далей — так нас вучылі са школьнай лавы. Зразумела, з цьвёрдай устаноўкай, што тэорыю нам ніколі не давядзецца выкарыстоўваць на практыцы, што яна застанецца назаўжды для нас голай.
