 |
Гэта быў старасьвецкі дом, помнік архітэктуры ХІХ ст., па колішняй Феліцыянаўскай вуліцы (цяпер Камсамольскай), №15. Ягоны зацішны дворык, спавіты плюшчом, у шатах старога ясеня, па якім лазілі кацяняты, быў добра вядомы менчукам.
У гэтым будынку некалi была майстэрня мастака і мастацтвазнаўцы Лявона Баразны, аднаго зь лідэраў нацыянальна‑культурніцага руху Беларусі ў 1960‑я. Ён трагічна загінуў пры нявысьвеленых абставінах 15 жніўня 1972 году, акурат у дворыку пад вокнамі майстэрні. Перад забойствам Лявон Баразна рыхтаваў акцыі пратэсту інтэлігенцыі супраць разбурэньня Нямігі…
Пасьля тутсама была майстэрня і Віктара Шматава, славутага гісторыка мастацтва. Пэўна, тут пісаліся ягоныя кнігі, без спасылак на якія сёньня не абыходзіцца ніводная навуковая праца пра спадчыну Скарыны. Як навуковец і крытык ён дасьледаваў кніжную і станковую графіку Беларусі, сучаснае мастацтва.
Дом быў у выдатным стане, там зьмяшчалася крама швайцарскіх гадзіньнікаў, за што яго называлі «швайцарскім домам». У кнізе «Памятники архитектуры Минска…» (1984), ён апісаны так:
«Архітэктура фасадаў носіць парадны харкатар, што характэрна для галоўных вуліцаў гораду. Дом №15 складаецца з трох частак: трохпавярховай, што мае ў цэнтры праезную арку і балькон на трэцім паверсе, і двухпавярховай». Прасторнае памяшканьне на верхнім паверсе было двухсьветлавым, туды, у майстэрні, трапляла сьятло і з вокнаў на трэцім паверсе, і з даху…
Але ўнікальная пляніроўка не адпавядала ўмовам новага заказчыка. Заказчык інвэстуе ў будынак — будынак зносяць і будуюць новы. Дазвол дае Камiтэт па ахове гiсторыка‑культурнай спадчыны пры Мiнiстэрстве культуры. Аб’екты з бэтону й новае цэглы замяняюць адзін за адным аўтэнтычныя помнікі ў Менску.
 |
