 Аляксей Карпюк |
Калі б у кніжных рэцэнзіях было прынята ацэньваць выданьне баламі (як гэта робяць кінакрытыкі), гэтаму са шчырым сэрцам паставіла б найвышэйшы. У кнізе ўсё: ад выбару тэкстаў і грунтоўных камэнтароў да добрай паперы і акуратнай вёрсткі дробненькім, але чытэльным шрыфтам — сьведчыць пра імкненьне зрабіць справу ідэальна. І гэта выклікае жаданьне знаёміцца зь іншымі выданьнямі «Кнігазбору».
Творы падабраныя такім чынам, што даюць яснае ўяўленьне пра творчасьць пісьменьніка, яго жыцьцёвы шлях, а таксама пра шлях у гісторыі яго краю. У кнізе зьмешчаныя аповесьці «Данута», «Разьвітаньне з ілюзіямі», п’еса «Канец сьвету», публіцыстыка пісьменьніка і ўспаміны пра яго.
Мусіць, не памылюся, калі скажу, што шмат для каго з чытачоў важным будзе менавіта мэмуарны складнік. Няшмат у нас выдадзена ўспамінаў пра тую міжваенную, санацыйную Заходнюю Беларусь.
Некалі Талстой пісаў: «Прасейце ангельскую літаратуру — застанецца Дыкенс, прасейце Дыкенса — застанецца «Дэвід Копэрфілд», прасейце «Дэвіда Копэрфілда» — застанецца апісаньне буры на моры». Для мяне асабіста пасьля «прасейваньня» Карпюка засталося менавіта вось гэта — выразныя, сьвежыя, яркія карціны жыцьця той цывілізацыі, якая ўжо страчаная намі, але якую нельга забываць і так хацелася б зразумець… Цалкам магчыма, працэс «прасейваньня» Карпюка прынясе іншым чытачам іншы плён — але гэты плён напэўна будзе.
Які цудоўны фільм мог бы выйсьці паводле «Дануты»!
Абавязкова трэба адзначыць выдатную працу ўкладальніка. Сп.Фядута спачатку дапамог прыйсьці да ўлады тыповаму ўсходніку Лукашэнку, а цяпер прывёў да чытача тыповага заходніка Карпюка… Эвалюцыя! Здаецца, ня толькі ягоная асабістая, але і цэлага грамадзтва.
