Пруды — вёска Налібацкага сельсавета і Налібацкай парафіі. Яна размешчана на ўскрайку пушчы ля маляўнічай ракі Уса. Падчас вайны вёску спалілі, але прудоўцы яе адбудавалі.
Пруды — вёска майстроў. Прудоўскія майстры будавалі хаты, складалі печы і выраблялі бочкі. Падчас свята можна было пабачыць творы мясцовых майстроў на пленэрных выставах.
Свята пачалося ад урачыстага шэсця па вёсцы. На вуліцах гасцей віталі сталы з пачастункам. Падчас кожнага прыпынку гучалі песні, віншаванні і пажаданні для прудоўцаў.
Шэсце ідзе па вуліцы. У цэнтры заўважаем старшыню налібацкага сельсавета Аляксандра Пілінкевіча, ініцыятара свята.
Гасцей вітаюць каля чарговага дома. Хлеб-соль і абраз Маці Божай. Прудоўцы — каталікі, ходзяць у налібацкі касцёл.
З нагоды свята прудоўцам давялося пашукаць у сваіх куфарах старыя скарбы.
У Прудах далёка не адыдзешся. Праз пару крокаў гасцей спыняюць каля чарговага стала.
Мясцовыя дзеткі з Лясной вуліцы.
Якія элегантныя пані ў Прудах. І маладыя, і старэйшыя.
Згаладнець у Прудах не дадуць. Добры знак. Тут жывуць гасцінныя і шчодрыя людзі. Дык Налібацкі край жа!
Гаспадарчы рыштунак. Цяпер такое можна пабачыць толькі ў краязнаўчых музеях альбо …. у Прудах.
Народу ў Прудах было мора. І мясцовыя, і прыезджыя. Усе добра бавілі час.
Перад публікай выступіла арт-група «Беларусы». Кіраўнік ансамбля Валеры Шмат — мясцовы, з Налібак. Ён — у цэнтры.
У Прудах не толькі слухалі музыку, але і займаліся спортам.
Не нудзіліся на свяце і маладыя. Раз'язджалі па вёсцы іншамаркамі.
Пасля ўрачыстай імпрэзы прудоўцы працягнулі святкаваць у сваіх дварах і дамах. Людзі з суседніх вёсак казалі, што ў Прудах свята вёскі было не горшае, як у Налібаках, а мо і лепшае. Дык і праўда. Няма нідзе — як Прудзе.
