У панядзелак расейскі алігарх №1 Дзерыпаска таргаваўся ў Менску наконт МАЗу. Не асобнай машыны, як вы разумееце :), а ўсяго гіганта беларускай індустрыі. Аднаго з тых, пра якія да пары да часу патэтычна гаварылася пад лёзунгам "Не дамо распрадаць Радзіму!".
Сёньня працэс распродажу пакаціўся як сьнежны камяк з гары. Са сьвістам разыходзяцца направа і налева акцыі банкаў. Туркі — безь пяці хвілінаў гаспадары "БеСТу" (якому так і не дапамог стаць на ногі рэжым найбольшага спрыяньня). Назаўтра пасьля візыту Дзерыпаскі стала вядома, што рыхтуюцца да прыватызацыі яшчэ дзьве знакавыя адзінкі "фамільнага срэбра" — "Нафтан" ды "Палімір".
Канешне, таму ж Дзерыпаску рана паціраць рукі, бо нашыя начальнікі, як вядома, гаспадары свайго слова: хочуць — даюць, хочуць — бяруць назад. Але ўвогуле трэнд відавочны. Мадэль дзяржаўнага сацыялізму канае. "Блакітныя фішкі" ідуць з малатка.
І вось што цікава. Незалежныя эканамісты падкрэсьліваюць: калі летась (возьмем сюжэт з "Вэлкомам") катастрафічна неставала валюты, каб разьлічыцца за газ і г.д., то зараз сытуацыя іншая. Зноў акрыяў гандаль нафтапрадуктамі, імкліва даражэе калій — так што замежныя грошыкі ў казну плывуць спраўна.
Напрошваецца выснова: наверсе ўвайшлі ў смак. Псыхалягічны бар'ер пераадолены. Непразрысты "распродаж Радзімы" пакідае электарат індыфэрэнтным. Людзі не пачуваюцца гаспадарамі ўласнасьці, якую прапаганда шмат гадоў патэтычна называла народнай. І намэнклятура сьпяшаецца канвэртаваць уладу ва ўласнасьць, неўпрыкмет зьмяніць мадэль — і пры гэтым, як і раней, здымаць вяршкі.
І другі момант. Каб прыватызаваць монстраў саціндустрыі, патрэбен час. Грошыкі ад гэтых угодаў рэальна прыдуць недзе пад наступныя прэзыдэнцкія выбары (тыя, наконт якіх ужо сказана: "Рыхтуйцеся да горшага"). Трэба ж будзе кінуць тое-сёе на падтрымку штаноў электарату. Зь цяперашняй раскруткай інфляцыі ў 2010-м і за абяцаныя 700 даляраў яшчэ ці купіш тое, што зараз за 350.
