Павел Шарамет. Фота РИА.
«Я з паўгода таму была ва Украіне, — распавядае пісьменніца. — І там з Паўлам у мяне спачатку было інтэрв'ю, а на другі дзень мы проста сустрэліся, паабедалі і размаўлялі.
І я б хацела, каб пра гэтую размову ведала жанчына, дзеля якой ён прыехаў у Кіеў, якую кахаў, — Алена Прытула».
«Калі Павел даведаўся, што я пішу кнігу пра каханне, ён сказаў: «Ведаеце, а я прыехаў сюды таксама дзеля кахання. Усміхнуўся: «І вялікага кахання, вы можаце не паверыць».
І як ён гаварыў! Ён быў такі натхнёны, у такім парыве! Я яшчэ глядзела на яго і думала: які добры час у гэтага хлопца! Я хачу, каб Лена гэта ведала».
Святлана Алексіевіч узгадвае, што ў Кіеве шэраг вядомых украінскіх пісьменнікаў праз літагента, які фармаваў графік сустрэч Алексіевіч ва ўкраінскай сталіцы, катэгарычна не раілі ёй сустракацца з Шараметам.
«Маўляў, гэта засланы казачок з Расіі. Я кажу: Божа, што вы кажаце! — узгадвае пісьменніца. — Калі б я не ведала Паўла Шарамета! Гэта таленавіты журналіст, вельмі чысты чалавек і сапраўды адна з самых вядомых асоб, якіх не так шмат у Беларусі».
«І калі я сустрэлася з Шараметам, кажу яму: Павел, вам тут няпроста жывецца. Коратка сказала яму, што давялося змагацца за тое, каб сустрэча засталася ў маім графіку. Ён пасмяяўся і сказаў: «Так, тут складана жыць, але я люблю Кіеў, Украіну, украінцаў. І мне падабаецца час, у якім яны жывуць», — прыгадвае Алексіевіч.
«Я з раніцы, як толькі ўключыла камп'ютар з жахлівай весткай, думаю пра гэта і ўзгадваю Паўла, — кажа Святлана Алексіевіч. — Такі хлапечы твар у яго быў пры нашай сустрэчы!
І мы дамовіліся, што ён прыедзе ў Мінск і мы абавязкова з ім пагаворым пра каханне. Я прызналася, што мне вельмі цяжка даюцца мужчынскія апавяданні — мужчыны звычайна закрытыя. А Павел усміхаўся: «Я вам усё раскажу!»
На ляту яго забілі».
