У кватэру ў Менску на праспэкце Пераможцаў, якую наймае ўкраінская сям'я, уварваліся міліцыянты. Потым выявілася, што памылкова. Пра гэта распавяла ў фэйсбуку Натальля Кукаба (Домнікава).
«У 10:29 званок у дзьверы, я бачу на экране дамафона твар незнаёмага мужчыны і грубы пастаўлены голас. Гэта міліцыя.
Я кажу ў слухаўку: «Адчыняць ня буду, бо дома адна і чую, што вы не адзін. Таму пакажыце ў камэру дакумэнты, я патэлефаную ў міліцыю і ўдакладню, ці вы гэта».
Я не пасьпела дагаварыць, як некалькі ног пачалі выбіваць тоўстыя браніраваныя дзьверы.
Суседзі пусьцілі іх у тамбур, дом гранічна элітны. Яны вельмі хваляваліся, калі хтосьці не зачыняў тамбур. Відэаназіраньне, кватэры па 300—400 тысяч даляраў, насупраць палац прэзыдэнта.
Я папрасіла іх агучыць прычыны такіх паводзінаў, але міліцыя працягвала. Я ўжо праз дрыжачыя губы прасіла іх удакладніць, у чым прычына, я грамадзянка іншай дзяржавы і ня ў курсе, што ўсё яшчэ можна так выбіваць дзьверы, не агучваючы прычыны.
Суседзі пачалі крычаць — гэта і праўда міліцыя, і я прыняла ўвесь гэты сюр, дзьверы б усё роўна выбілі. Мяне выштурхнулі і зайшлі».
Пакуль трое міліцыянтаў выбівалі дзьверы, Натальля пасьпела патэлефанаваць мужу. Потым няпрошаныя госьці адабралі ў гаспадыні тэлефон, селі за стол на 9 пэрсон у гасьцёўні пісаць нейкія паперы.
Далей Натальля распавяла:
«Я была ў футболцы са Ст'юі Грыфінам і шкарпэтачках, не сунімалася і патрабавала агучыць прычыны, казала пра свае грамадзянскія правы, патрабавала паказаць дакумэнты не з адлегласьці ў мэтар, я дрэнна бачу. Я пыталася ў суседзяў, як яны могуць маўчаць, калі гэта абсалютна супрацьзаконнае ўварваньне ў мой дом, заўтра з вамі будзе тое ж самае. Вы панятыя чаго? Ідзіце выклічце міліцыю, як, як вы можаце дапускаць такое, гэта ж ваша краіна.
Яны пачалі нешта пісаць, папрасілі адзецца, я адмовілася, таму што не давяраю ім і суседзям таксама, не пакіну іх адных».
Патэлефанаваць у міліцыю Натальлі не далі. Жанчына патрабавала, каб міліцыянты нічога не рабілі, пакуль не прыедзе Жэня (муж), юрыст, прадстаўнік кансуляту, гаспадар кватэры.
«Адзін нагадаў пра кайданкі, другі ўсьміхнуўся, уявіўшы, як я іх буду ўтрымліваць, трэці, які афармляў ператрус, сказаў — стоп, які Жэня? Хто тут жыве?
Далей яны зрабілі ласку паказаць раздрукаванае фота злачынцы, я ня ведаю, хто гэта.
Гэта аказалася памылкай, за хвіліну да СІЗА і пераварочваньня кватэры, яны нават не папрасілі дакумэнты.
Прыехаў Яўген і з каменным тварам пагутарыў зь імі, я нарэшце змагла расплакацца», — піша Натальля.
Міліцыянты паглядзелі нарэшце пашпарты Яўгена і Натальлі, дамову арэнды. Тады міліцыянты папрасілі прабачэньня і выйшлі з кватэры.
«Цяпер мне ня так саркастычна ад навін пра арышт лекара, а потым выявілася — не таго лекара.
Цяпер я ведаю цану чыстых вуліц і дзяржавы міліцыянтаў. І больш за тое, цяпер мяне ня так раніць унутраная авечка, якая жыве ў кожным беларусу, які калі не абыякавы ці «як бы чаго ня выйшла», то пачне паддобрывацца, замест таго каб уламіць.
Бо нават я выглядала недарэчна са сваім веданьнем кодэксаў, правоў…»
Натальля зьбіраецца абскардзіць уварваньне міліцыі ў кватэру.
