З любімага ў занатоўках за Багданчыкам у 2016:
— Што ў цябе ў роце? — спалохана пытаю я, бо мне здалося, што нешта ён сабе запхаў за шчаку.
— Нічога, - спакойна адказвае Багдан. І дадае, зазірнуўшы кудысьці ў сябе: — Нічога — толькі голас.
* * *
Чую голас з іншага пакоя:
— Мам, што трэба рабіць, каб залезці на шафу?
— Эээээ… Нічога! На шафу нельга залазіць!!!
— А што трэба рабіць, калі ўжо залез?
* * *
У 57-ым стары чалавек на ўвесь салон сказаў у тэлефон: «Вот, еду с поліклінікі — аналізы сдавал». Багдан на ўвесь салон яму ў адказ: «А мы ў парк Максіма Горкага — катацца на атракцыёнах».
Гляджу ў акно перад шпацырам і задуменна кажу:
— Там, з аднаго боку, сонечна, а з другога — вецер. Што рабіць?
— Давай пойдзем з таго боку, дзе сонечна, — разрульвае сітуацыю грацыёзна Багдан.
* * *
Упершыню сёлета Багдан заглядзеўся на кветкі.
— Прыгожыя? — радуюся я.
— Так, вось гэтая трошкі падобная да Крушылы, а тая — да Успыша (гэта такія машынкі з мульціка).
* * *
Багдане, пытаю, да каго ты падобны — да мамы ці таты?
Да Максіма, — кажа, не здумляючыся нават. — Мы з ім аднаго росту.
* * *
Добры вечар, дзяўчаты! - кажа Багдан нейкім дзяўчатам 8-10 год у нашым двары.
Добры вечар, — адказваюць здзіўленыя дзяўчаты.
Глядзі, мам, — задаволена кажа мне малы, — я дзяўчат трошкі навучыў роднай мове.
* * *
Калыскі бываюць двух відаў - дзіцячыя калыскі і калыскі дзімаклятыі (гэта яшчэ з перыяду захаплення Данчыкам)
* * *
Пытаю, які касцюм падрыхтаваць да Новага году.
Ніякага не трэба, — заспакойвае мяне Багдан. — У мяне ўжо ёсць адзін. Спартсменскі. Ты лепш сабе падрыхтуй касцюм. Дэйзі.
* * *
Мама, калі ласка, не спявай, — прачула просіць Багдан. — Калі ты спяваеш, мне тааак сумна.
Ой, кажу, а давай я табе вясёлую песеньку пра Train заспяваю?
Не! — падхопліваецца малы. — Калі ты спяваеш пра Train, мне становіцца яшчэ сумней…
* * *
Я так ніколі не буду больш. Вельмі ніколі. Вельмі-вельмі. І гэта не проста словы. Я так лічу. Гэта мая лічылка. (відавочны ўплыў садка).
* * *
Ёсць Ціхі акіян. А ёсць Гучны. Ці, як яго яшчэ называюць — Атлантычны.
* * *
Сутыкнуўшыся з новай суседкай — маленькай — у пад'ездзе, Багдан папярэдзіў яе маму: І я сабе такую дачушку нараджу. Толькі з іншай шапачкай!
* * *
Як будзе «дзядзька ток» па-расейску? — пытае мяне хітра малы.
Ну, дядя ток, — кажу.
Не, заяўляе, ілікліціства! І дадае, з перавагай гледзячы на мяне: мне здаецца, што я ведаю расейскую лепш за цябе!
* * *
- Ну нарэшце, знайшоў, дзе ціпло, — прыгаворвае малы, запаўзаючы да батарыі.
— ЦІпло? Гэта ты па-расейску вучышся гаварыць, так?
— Гэта не я па-расейску гавару, гэта мяне пераклалі.
* * *
Трэніруючы новае слова, пачутае ў садку, Багдан дзеліць цацкі і прыгаворвае:
Гэта мне неабходна, а гэта — абходна…
