2 жніўня гамельчукі запыталі ў Аляксандра Лукашэнкі, ці пойдзе ён на чарговы тэрмін. «Не яшчэ, — нібыта аджартаваўся той. — Не палохайце апазыцыю».
А далей прагучала нечаканае. «Ужо ёсьць шмат добрых адданых людзей, якія могуць быць прэзыдэнтамі», — раптам заявіў чалавек, які займае найвышэйшую пасаду аж 14 гадоў. Дасюль ён не выказваў намераў дзяліцца з кімсьці хоць калівам улады, а тым болей саступаць яе ўвогуле. Цяпер жа заўважыў, што «гэта ня тыя часы» (трэба разумець — калі не было каму перадаць лейцы).
Адметна, што яшчэ пару месяцаў таму, адказваючы на тое ж пытаньне, Лукашэнка даслаў выразны мэсыдж як апазыцыі, так і Захаду (у абліччы карэспандэнта Ройтэрз): «Разьлічвайце на горшае» (аналяг рэплікі «Не дачакаецеся!» зь вядомага анэкдоту).
Канечне, і зараз ня сьлед сьпяшацца з сэнсацыйнымі высновамі. Магчыма, сёньняшняя заява — гэта проста жаданьне падкрэсьліць у вачох простага люду сьціпласьць правадыра. Але ня выключана, што за гэтыя пару месяцаў значна ўзмацніліся нейкія вонкавыя чыньнікі ціску. Пра іх, зрэшты, ня так ужо цяжка здагадацца. Можна будаваць вэрсіі і наконт магчымых пэрсаналіяў зь ліку «добрых адданых людзей». Згадайма, напрыклад, кадравыя зьмены пасьля выбуху ля стэлы.
Зразумела, што імаверная апэрацыя «Пераемнік» будзе распрацоўвацца як цалкам кіраваная. Але зьмена фігуры на самым версе сама па сабе стварае якасна новую сытуацыю ў краіне.
Зрэшты, палітычны аглядальнік Паўлюк Быкоўскі мяркуе, што сёньняшняя дэманстрацыя сьціпласьці тлумачыцца, бадай, адно што жаданьнем зрабіць станоўчае ўражаньне на Захад, каб спрыяць легітымацыі восеньскіх выбараў у Палату. Увогуле ж, на думку экспэрта, настрой дзейнага кіраўніка дзяржавы — «кіраваць, колькі будзе моцы».
