 |
Калі чалавек ступае на манаскую сьцяжыну, то заміраецца з тым, што будзе весьці спартанскі лад жыцьця: малітвы, цнота й самотнае сузіраньне зводдаль ад мітульгі ды шуму сучаснага сьвету.
Але гэтым традыцыйным уяўленьням пра манаскае жыцьцё кідае выклік абшчына каталіцкіх манахаў, што месьціцца ў паўднёва‑заходнім Уэльсе, на атоцы Колдзі, у збудаваным стагодзьдзе таму абацтве.
На Колдзі жыве ўсяго 15 манахаў. Праўда, улетку манахі зарабляюць на турыстах — даюць агледзець востраў, бяруць грошы за пераправу — але ўвогуле з сродкамі ў іх ня тое каб надта.
Грошы на ўтрыманьне кляштара й іншыя жыцьцёвыя выдаткі брація здабывае, прадаючы ўласныя тавары: шакаляд, духі, кнігі й дыскі пра манаскае жыцьцё. Усім гэтым яны гандлююць праз свой сайт, створаны шэсьць гадоў таму, калі ў іх зьявіўся тэлефонны інтэрнэт. Тавары маюць шалёны посьпех. Але як што канал сувязі абы‑які, а да хутчэйшых бесправадных сетак, якімі карыстаюцца жыхары Тэнбі, суседняга гарадка на ўзьбярэжжы, доступу няма, манахі вырашылі, што зь іх досыць.
«Трываньне — адна з рысаў манаскага жыцьця, але гэтае маруднае падключэньне па дыял‑апе выпрабоўвала нават трываньне нашае браціі, — патлумачыў абат кадзійскага брацтва, айцец Дэніэл. — Шырокапалосны доступ — зусім іншая справа. Мы ведалі, што нам патрэбная больш хуткая сувязь, але амаль страцілі надзею, спрабуючы знайсьці прымальны варыянт хуткаснага падлучэньня, кшталту таго, якім карыстаюцца ў мэтраполіі. Цяпер, калі ў нас ёсьць сучасны высакахуткасны канал сувязі, мы будуем вялікія пляны на разьвіцьцё сваёй камэрцыйнай дзейнасьці.
