Вялікафарматны плакат, прызначаны для школ, вайсковых часцей і іншых грамадскіх устаноў, быў заўважаны ў адной з кнігарняў Гродна. На ім хрэстаматыйны сюжэт: віншаванне з Днём Перамогі, выявы савецкіх узнагарод, дзяржаўны герб, фота ветэрана… Але што за ветэран на фота?
У 13 на фронце, у 20 — у Крамлі…
Аказалася, што гэта вядомы ў інтэрнэт-прасторы Леў Гіцэвіч, 1928 года нараджэння. Паводле легенды самога Льва Аляксандравіча, ён збег на фронт у 13 год і паспеў далучыцца да абароны Масквы, пазней працаваў у апараце абслугоўвання Крамля пры Сталіне і Хрушчове, цяпер прэзідэнт дабрачыннага фонду, сябра «Адзінай Расіі» і безлічы грамадскіх арганізацый.
Фота Гіцэвіча ў гімнасцёрцы і касцы стала іконай для расійскай прапаганды: яго выкарыстоўваюць на плакатах, дэматыватарах, носяць партрэт Льва Аляксандравіча падчас мітынгаў. Сам ён любіць хадзіць на рознага роду масавыя акцыі, часцяком трапляе ў кадр. Вобраз сапраўды характэрны, прабівае на слязу.
Ордэн Вялікай Айчыннай і казачыя крыжы
Вось толькі калі паглядзець на фота, дык незразумела, якое Гіцэвіч мае званне: то з пагонамі палкоўніка, то радавога, то старшага лейтэнанта. Пагоны таксама — то танкавых войскаў, то звычайных стралковых часцей. Белагвардзейскі шаўрон у колерах трыкалора на рукаве гімнасцёркі чырвонаармейца наогул не варты каментароў.
З пагонамі падпалкоўніка
Калі разбірацца ў іканастасе медалёў і адзнак, то тут наогул «чорт нагу зломіць»: і ордэн Вялікай Айчыннай, і казачы знак «ЛИЕНЦЪ-1945» (памятная адзнака казакоў, якія ваявалі на баку Гітлера), і польскія ўзнагароды, і вялікі праваслаўны крыж, і…звычайная брошка. Пра тое, што парадак нашэння знакаў і ўзнагародаў парушаны, наогул гаворкі няма.
Вылучаны памятны крыж казакоў-калабарантаў ЛИЕНЦЪ-1945
СПС, «Начныя ваўкі», казакі і фашысты
Гіцэвіч не застаецца ў баку і ад грамадскага жыцця. То раздае ўлёткі дэмакратычнага «Саюза Правых Сіл», то пазуе побач з «Начнымі ваўкамі», то адкрывае помнікі Краснову і Шкуро (белагвардзейцы, якія падтрымалі Гітлера) разам з казакамі і непрыхаванымі прыхільнікамі фашызму ў чорных кашулях ды з калаўратамі на майках.
Стаўленне да Другой Сусветнай вайны ў беларусаў, безумоўна, можа быць розным. Але навошта змяшчаць на плакатах дзяржпрызначэння настолькі сумнеўных персанажаў? Няўжо гэта не абраза для сапраўдных ветэранаў?..
Дарэчы, плакатаў з партрэтамі Васіля Быкава, Янкі Брыля, Максіма Танка альбо любога іншага сапраўднага франтавіка побач заўважана не было.
