Дырэктар Беларускага інстытута стратэгічных даследаванняў Пётра Рудкоўскі сцвярджае, што яму адмовілі ў арэндзе кватэры толькі праз тое, што ён гаварыў па-беларуску.
Пётра Рудкоўскі.
«За 20 гадоў ужывання ў Беларусі беларускай мовы толькі зрэдку даводзілася сутыкацца з адчувальнай дыскрымінацыяй па прызнаку беларускамоўя. І не ў маім стылі скардзіцца на «цяжкую долю» беларускамоўных. Але часам гэта дыскрымінацыя ўсё ж дае аб сабе знаць, і то балюча. Нейкі Андрэй, які праз сайт neagent.by здае кватэру, адмовіўся мець са мной дачыненне па той толькі прычыне, што гавару па-беларуску. Нават запэўніванне ў павазе да яго звычаю гаварыць па-расейску не дапамагло, і абяцанне, што буду пераходзіць — у выпадку неабходнасці — на расейскую. Дастаткова таго, што ты загаварыў па-беларуску. Паколькі старонка neagent.by — публічная прастора, людзі, якія праз яе дзейнічаюць, абавязаны трымацца законаў і захоўваць Канстытуцыю. Калі хтось хоча абслугоўваць толькі расейскамоўных, то хай засноўвае свой прыватны сайт і селекцыянуе людзей па моўным прынцыпе. Напісаў адміністрацыі. Але, магчыма, патрэбны больш выразныя формы напаміну пра законы і прынцыпы», — напісаў Рудкоўскі ў сваім фэйсбуку.
Журналіст «Нашай Нівы» звязаўся з гаспадаром кватэры, Андрэем. Ён у ходзе размовы не прызнаў сваіх прэтэнзій да носьбітаў мовы.
«Я разгледзеў яго [Пятро Рудкоўскага] як патэнцыйнага наймальніка і ў мяккай сяброўскай форме сказаў, што ён не падыходзіць. Але не па прычыне таго, што ён гаварыў па-беларуску. Праблемы моўнай няма. Я ж разглядаю розных наймальнікаў, я мушу свае інтарэсы таксама не забываць. Што тут незвычайнага? Звяртаюцца дзясяткі людзей, абяру я аднаго. Калі ў яго сваё нейкае бачанне, то што ж. У мяне вось такое», — сказаў нам Андрэй.
Мы таксама папрасілі ацаніць гэтую сітуацыю юрыста-праваабаронцу Валянціна Стэфановіча.
Той патлумачыў, што калі ўявіць адмову менавіта з аргументацыяй «не здаю беларускамоўным», то гэта будзе з'яўляцца дыскрымінацыяй. Праўда, існуе пытанне, ці можна будзе нават пры наяўнасці аўдыёзапісу абярнуць справу на сваю карысць у судзе — у Беларусі, кажа Стэфановіч, няма антыдыскрымінацыйнага заканадаўства і сталай практыкі яго прымянення.
