Я надоечы чуў прыгажосць. Не бачыў, а менавіта што чуў. Прыгажосць на кантрасце, як сутыкненне майскай спёкі і кропель дажджу, то было інтэрв’ю. Размова па радыё двух добрых людзей, якія маглі б проста маўчаць, быццам пратэстоўцы з аркушамі белай паперы — сядзець і ўсміхацца, бо і так усё зразумела адносна таталітарных краінаў. Толькі па радыё так немагчыма, цішыню там мусяць запоўніць гукамі словаў ці музыкі. Яны не маўчалі, Віктар з Масквы і Зміцер з Мінска: «Тоталитаризм, диктатура, доколе…» — размаўлялі на рускай, і ўсё гэта не мела б ніякага сэнсу, каб не адна акалічнасць — там быў яскравы беларускі акцэнт.
Она читала мир как роман
а он оказался повестью
соседи по подъезду
парни с прыщавой совестью
прогулка в парке без дога
может встать тебе слишком дорого
мать учит наизусть телефон морга
когда ее нет дома слишком долго
отец приходя не находит дверей
и плюет в приготовленный ужин
она старше чем мать
он должен стать ее мужем
первый опыт борьбы против потных рук
приходит всегда слишком рано
любовь — это только лицо на стене
любовь — это взгляд с экрана
Ален Делон говорит по-французски
Ален Делон говорит по-французски
Ален Делон не пьет одеколон
Ален Делон пьет двойной бурбон
Ален Делон говорит по-французски
Размаўляць на сваёй — гэта прыгожа, у акцэнце закладзена паэтыка месца, адметнасць народу. Так у Кікабідзе мова гучыць рэхам гор, у Дапкунайтэ — нібыта няспешны шпацыр па сцюдзёным балтыйскім узмор’і. Аўстралійская англійская: там гукі скачуць шалёнымі трусамі — не дагнаць, не зразумець. Андалусійцы ад спёкі — ім не тое што працаваць, ім словы свае вымаўляць лянота — з запалам фламэнка кажуць толькі палову. І гэта прыгожа: паслухайце Лорку. Гэтак смачнае віно, што акцэнтам адметнае. Таскана, Р'ёха, Бардо — ніхто не будзе намагацца зрабіць іх падобнымі. Дуб, вішня, чарэшня, язмін. Асалода на стыку адценняў. Мы ж свайго акцэнту цураемся, нібы тыя людзі, што, трапіўшы за мяжу, пераходзяць на іншы бок вуліцы, пачуўшы родную мову. Як ім не патрэбна сувязь з радзімай, так і тут знішчаецца ўласны акцэнт. Мы смяёмся з таго, як гучым, бо глядзім на сябе вачыма разанца. Окаем, адмаўляемся дзекання, замест таго, каб падкрэсліваць нашу адметнасць. Ад садка да першай асобы краіны пазначыць нашае цвёрдае «ч». Нават калі мы ведаем прынятую фанетычную норму, з былой метраполіяй трэба размаўляць менавіта з акцэнтам, з дотыкам партызаншчыны, крамбамбулі-зуброўкі. А скуль яму ўзяцца? Толькі праз вяртанне да роднае мовы.
парни могут стараться на квартирах подруг
она тоже бывает там
но это ей не дает ничего
кроме будничных утренних драм
а дома совсем другое кино
она смотрит в его глаза
и фантазии входят в лоно любви
сильней чем все те кто узнают ее
Ален Делон говорит по-французски
Ален Делон говорит по-французски
Ален Делон не пьет одеколон
Ален Делон пьет двойной бурбон
Ален Делон говорит по-французски
