Прозьвішча Арамнаў рэдкім не назавеш. Яно — эксклюзіўнае. Іншага Арамнава, апроч нашага асілка, у інтэрнэце няма, у тэлефонных даведніках сталіц Менску, Кіева ды Масквы няма. Пашуковікі пры спробе знайсьці якога‑небудзь Арамнава, але не Андрэя, разгублена прапануюць «выправіць памылку».
Найбольш блізкае слова знаходзім у чуваскай мове, дзе «арăм» азначае «жонка, замужняя жанчына».
У чуваскага клясыка, паэта Мішшы Сеспеля (так у Вікіпэдыі — Мішша) ёсьць прысьвячэньне чуваскай жанчыне: «Чаваш арамне».
Далейшыя пошукі заводзяць у слоўнік сакральных вэдычных словаў, сярод якіх «аарам, аарама» — адпачынак, спакой, вольны час.
Таксама даволі рэдкае прозьвішча, вядомае ў расейскім напісаньні як «Арямнов», але паходжаньня не расейскага. Мяркуецца, што яно этымалягічна можа быць зьвязанае з агульным імём аранін — гэтак, арамамі або аранамі, у XV—XIX стагодзьдзях называлі ўдмуртаў. Зноў жа сьляды вядуць да чувашоў або татараў, дзе «ар» значыць — удмурт.
Ня ў прыклад часьцейшае прозьвішча Арманаў, якое выводзіцца ад казахскага імя Арман.
Таму ня выключана, што этымалёгію прозьвішча трэба шукаць ня ў рэдкіх мовах, а ў «чалавечым чыньніку» спрацаванай работніцы пашпартнага стала.
