Калаж Наталлі Гарчычка, padabayki.na.by.
4 жніўня спаўняецца сто гадоў з дня нараджэння народнага пісьменніка Беларусі Янкі Брыля.
Іван Антонавіч Брыль нарадзіўся 4 жніўня 1917 года ў Адэсе, куды ягоную сям'ю закінула віхура Першай сусветнай. Каранямі ён быў з-пад Міра, куды вярнулася сям'я, дзе ён і вырас. Служыў у марской пяхоце, пачаў вайну ў верасні 1939 ад Вестэрплятэ. У 1941 уцёк з палону, спачатку хаваўся, а пасля партызаніў у родных мясцінах.
Ён памёр у 2006, пахаваны на могілках у Калодзішчах.
Быў майстрам мініяцюры. Вось адна з іх, напісаная ў 1999 годзе.
* * *
Сонечна. У сцягах нашых многа святла. Мноства людзей, якія ведаюць, што да чаго. З цынічнай дыктатурай, з авантурнымі «саюзамі», з небяспекай вялікай, ці не апошняй вайны, з пакутамі i смерцямі, імя якім чарнобыльскія… Калі мяне з калоны заўважылі, прыязна замахалі рукамі, заўсміхаліся, кінулі «жыве Беларусь!» — голас мой у адказ слёзна ўздрыгнуў… Так было ўчора. А сёння ўранні, толькі прачнуўся, адразу падумалася: колькі ў гэтым маім узрушэнні свайго, асабістага, a колькі агульнаграмадскага? Ну, а як гэта трэба i ці трэба дзяліць? Радасна, патрэбна мне адчуванне прыналежнасці да народнага, прыемна ад пашаны людзей, якіх я i сам паважаю. Добра было таксама прысесці на сходках шырознага ганка Палаца спорту, побач з незнаёмым мужчынам, у руцэ якога старчма стаяў высока i светла наш бела-чырвона-белы, а з гутаркі неўзабаве выявілася, што гэта рабочы, ужо на пенсіі, што ў яго таксама ногі баляць, хоць ён i маладзейшы аж на сямнаццаць гадоў. Мітынгу, які быў падрыхтаваны, не адбылося, бо ўлады прадумана арыштавалі машыну з гукаўзмацняльнай апаратурай, а авалодаць увагай шматтысячнай грамады пры дапамозе ручнога рупара было немагчыма. Але свята адбылося. Toe, што агульнае i што ў кожным. Малітвенны настрой душы: дай Бог выжыць, каб без слязы ў душы сказаць, што Яна, Беларусь, жыве.
1999
