Нобелеўскі камітэт абвесціў імя лаўрэата па літаратуры за 2017 год. Ім стаў 62-гадовы брытанскі пісьменнік японскага паходжання Кадзуа Ісігура.
Ён нарадзіўся ў 1954 годзе ў Нагасакі, аднак з 6-гадовага ўзросту жыў у брытанскім Гілфардзе. У 1978 атрымаў ступені бакалаўра англійскай мовы і філасофіі ў Кенцкім універсітэце.
Найбольш вядомыя раманы Ісігура «Там, дзе ў дымцы ўзгоркі», «Мастак крохкага свету», «Рэшта дня», «Не адпускай мяне», «Калі мы былі сіротамі».
У 1989 за раман «Рэшта дня» Ісігура атрымаў прэстыжную Букераўскую прэмію. Прычым прысуджаная яна была адзінагалосна, што здараецца вельмі рэдка. «Рэшта дня» — гэта маналог старога англійскага дварэцкага на фоне ўздыму фашызму і пачатку вялікай вайны.
У 2010 годзе рэжысёрам Маркам Раманэкам быў экранізаваны раман Ісігура «Не адпускай мяне». У галоўных ралях зняліся Кэры Маліган, Эндру Гарфілд, Кіра Найтлі.
«Не адпускай мяне» — гэта антыўтопія. Аповед ад імя 30-гадовай жанчыны аб яе дзяцінстве ў незвычайнай школе-інтэрнаце. У гэтай кнізе людзі клануюцца для перасадкі органаў. Раман «Не адпускай мяне» часопіс Time назваў у сотні найлепшых англамоўных кніг ХХІ стагоддзя.
Ісігура добра перакладаўся на рускую мову. Па-беларуску выходзіла апавяданне «Сямейная вячэра» ў часопісе «Крыніца» за 1998, а таксама ўрывак з рамана «Не адпускай мяне».
Афіцыйная фармулёўка, за што Ісігура атрымаў прэмію: «Творцу, які ў сваіх надзвычай эмацыйна моцных раманах раскрыў бяздонную рэальнасць пад нашым ілюзорным светаўспрыманнем».
Ісігура — дваццацьвосьмы лаўрэат Нобеля, які піша па-англійску. Папярэдняга брытанскага Нобеля атрымала Дорыс Лесінг у 2007 годзе. Такім чынам, Ісігура стаў дванаццатым брытанцам, хто займеў самую прэстыжную літаратурную ўзнагароду.
