Пачутае з радыё, ад радыёслухачоў і ад тэлегледачоў. Сабрала Тацяна Барысік.
Павіншуйце, калі ласка, з Днём Савецкай Арміі майго зяця! Ён у мяне падпалкоўнік ды трошкі ў адстаўцы.
* * *
— Наш дзядзя Коля цудоўнай душы чалавек! На ўсе рукі майстар, — сваячка хваліць на ўсю краіну чарговага імяніньніка. Спачатку ідзе доўгі пералік вартасьцяў. Потым караценькая прадмова пра ягоны нялёгкі жыцьцёвы шлях і нарэшце пытаньне вядоўцы:
— А якім музычным падарункам аддае перавагу дзядзя Коля?
— Гарэлцы, — не хавае сваёй шчырасьці ўдзячная пляменьніца.
* * *
Па тэлевізіі ідзе рэкляма астралягічнага цэнтру «Таро». Худая, змораная жыцьцём жанчына жаліцца з экрана на нявернага мужа:
— Столькі гадоў разам, а ён знайшоў іншую і падаў на развод…
— І правільна зрабіў! — не застаецца ўбаку ад сямейнае драмы тэлеглядач.
* * *
Дазвольце павіншаваць праз вашую праграму маю любую ўнучку з Днём чэкіста. Яна працуе ў КДБ бухгальтарам — у прамым этэры беларускага радыё чуваць усхваляваны голас бабулі. Вядоўца (вядоўцу жартам): «Бачыце, нават там ёсьць бухгальтары. І чаму мы з табой не бухгальтары? Сядзелі б цяпер, паперкі перабіралі б».
Вядоўца, з уздыхам: «Добра, што не бухгальтары».
* * *
Дзьве пэнсіянэркі абмяркоўваюць тэлесэрыял:
— Ну вось, хіба так бывае ў жыцьці? Яшчэ не нарадзіла, а ўжо два бацькі ў раддом прыйшлі.
— Не, не бывае. Але ж трэба нас, старых дурняў, нечым пацешыць.
* * *
Сёньня ў Менску сонечнае надвор’е без ападкаў. Няхай Бабруйск і Гомель нам зайздросьцяць!
(Камэнтар да прагнозу надвор’я на радыё «Сталіца»)
* * *
— Навошта гэтыя сэрыялы паказваюць? Усё роўна ж да канца не дагледзіш. То выпіўшы, то сьвятла няма (вытрымка з крытычнае заўвагі).
