«З сённяшняга дня мы вырашылі змяніць тое, як мы называем у нашых артыкулах некаторые краіны былога СССР. Белоруссия становіцца Беларуссю, Кіргізія — Кыргызстанам, Туркменія — Туркменістанам, Малдавія — Малдовай і гэтак далей», — адзначаецца ў рэдакцыйным артыкуле.
Спрэчкі вакол гэтага выбару хадзілі вельмі даўно. Пасля развалу Савецкага Саюза былыя рэспублікі, а цяпер незалежныя краіны памянялі назвы. Друкаваліся новыя карты, ставіліся новыя дарожныя знакі, а журналістам даводзілася вырашаць, як называць гэтыя дзяржавы.
У сваіх артыкулах мы прытрымліваліся агульнаўжывальных у рускай мове назваў, зафіксаваных яшчэ ў савецкіх падручніках. З тапанімікай гэта яшчэ неяк працавала. Але з назвамі краін аргумент «усё заўсёды так пісалі» з часам станавіўся ўсё слабейшы, асабліва калі новыя і старыя назвы сталі ўжывацца з аднолькавай частатой.
Надышоў час, калі новыя назвы краін сталі не толькі часткай афіцыйных дакументаў і матэрыялаў сродкаў масавай інфармацыі, але і перавагай карыстальнікаў пошукавых сістэм.
Акрамя трэндаў у пошукавіках, мы звярнуліся да дакументаў ААН, дзе таксама зафіксаваныя новыя назвы краін постсавецкай прасторы.
Для нас, журналістаў, важна, каб нашы навіны даходзілі да свайго адрасата, каб іх лёгка было знайсці і зручна чытаць. Мы лічым, што палітычныя перавагі прыхільнікаў і праціўнікаў той ці іншай назвы не павінны ўплываць на працу журналістаў.
