Меней за ўсё можна было чакаць, што назаўтра пасьля даволі жорсткага папярэдняга заключэньня назіральнай місіі АБСЭ Аляксандар Лукашэнка сустрэнецца з мадам Лізэн.
Болей чаканым быў бы матыў «но сурово брови мы насупим». Напачатку споўксмэн МЗС так інэрцыйна і зрабіў, папікнуўшы місію, што не ацаніла як сьлед дэмакратычнага шчыраваньня Менску.
Але потым быў намацаны бліскучы піяр-ход (няўжо зноў лорд? :). Беларускае начальства стала рабіць выгляд, што ў папярэдняй справаздачы назіральнікаў АБСЭ усё ціп-топ.
Зь вечаровага рэпартажу «Панарамы» глядач мог зрабіць выснову, што той даклад — амаль што камплімэнтарны. Прычым канчатковая справаздача (недзе церазь месяц) можа аказацца яшчэ лепшай. Бо гаспадар сустрэчы мякка паставіў адпаведныя задачы перад функцыянэркай з Эўропы, нібыта перад Сідорскім ці Пракаповічам :). Прагучала: «Мы, вядома ж, чакаем ад вас большага, чым вы сказалі папярэдне...».
Дарэчы, дзяржаўныя мэдыі зрабілі выгляд, што не існуе суворага амбасадара Арэнса з БДІПЧ, які ў місіі дэ-факта «старэйшы па званьні». А самавітая мадам (што была толькі каардынатаркай кароткатэрміновых назіральнікаў АБСЭ) у заключным кадры атрымала ад гаспадара шыкоўны букет, і атрымаўся сапраўдны хэпі-энд, хіба што без пацалунка ў дыяфрагму.
Разьлік геніяльны. Ну хто з паспалітага люду будзе вышукваць першакрыніцу-даклад? Затое многія глядзелі ток-шоў, калі спн. Ярмошына заявіла, што высновы назіральнікаў АБСЭ «выклікаюць аптымізм».
У выніку наіўныя беларусы шчыра павераць: Эўропе выбары ўвогуле спадабаліся, ну а калі там трохі носам і круцяць, дык мы выстрэнчваць ня будзем. Яны нам яшчэ за карычневую чуму вінныя…
Ва ўмовах мэдыйнай манаполіі выдатна працуюць «інфармацыйныя тэхналёгіі» з оруэлаўскай антыўтопіі.
Гэта калі казаць пра ўнутраны кантэкст. Ды і замежны кантэкст спрыяе.
Эўропа перад галасаваньнем столькі сакатала пра «станоўчыя сыгналы» зь Менску, што цяпер — як мыла зьеўшы. Трэба захоўваць твар.
Ну ня скажаш жа, што, вось, былі закулісныя дамоўленасьці — і нас «кінулі». Ня той слэнг для шаноўнага сп. Саляны :).
Так што інтарэсы беларускай вярхоўкі ды заходніх функцыянэраў тут парадаксальна супалі. Абодва бакі вырашылі на справаздачу назіральнікаў АБСЭ — скажам так — надта не зважаць.
Ня толькі зь Вільні (што цалкам чакана), але і з Брусэлю, і нават з Вашынгтону прагучалі заявы з канструкцыяй «нягледзячы на…». Канечне, маўляў, трыюмфу празрыстасьці не было, але ад дыялёгу мы не адмаўляемся. Будзем цярпліва выхоўваць беларускі ўрад у духу дэмакратыі.
Ну то хай запасаюцца цярпеньнем :)
Дарэчы, яшчэ два піяр-хады. Лукашэнка дыдактычна перасьцярог спн. Лізэн, каб Захад не вымагаў збліжэньня коштам пагаршэньня дачыненьняў з Расеяй. А ў Цхінвалі на імя Какойты ад беларускага кіраўніка пайшоў ліст з абяцаньнем, што новы парлямэнт разгледзіць вядомае пытаньне (без аніякіх, заўважце, гарантыяў станоўчага рашэньня).
І тут усё зразумела: 6 кастрычніка ў Менск прылятае Пуцін, каб пагаварыць пра газ ды крэдыт. Таму трэба і нашым і вашым.
Торг на два бакі доўжыцца. Прычым Менск віртуозна гандлюе паветрам.
Аляксандар Класкоўскі
Відэа Яраслава Сьцешыка
