От тут харошыя рабяты напіслі адкрыты ліст Сяргею Міхалку. Паша Белавус кажа, што не можа дазваніцца да спевака і таму звяртаецца эпісталярна.
Абяцаюць прывесці, завесці. Абяцаюць лепшую апаратуру. Абяцаюць нават ганарар, калі будзе такая умова.
Нагадваюць Сяргею пра тысячы беларусаў, якія ездзілі яго слухаць у розныя гарады і краіны.
Кажуць, што нам бы толькі вас з гітаркай. На пару песенек літаральна…
Адным словам — умаляюць.
Дарагі Pavel Belavus, калі напярэдадні такога свята з чалавекам нельга звязацца — не трэба. Не трэба нагадваць пра тысячы беларусаў, якія кудысці там цягаліся. Не трэба абяцаць самую лепшую апаратуру (пры ўсёй павазе, вакал Сяргея і немудрагелісую акустыку — перадасць любая апаратура наогул).
І дакладна не трэба абяцаць ганарараў.
Я разумею, што ты як арганізатар адчуваеш адказнасць, але не трэба прыніжацца.
Калі на гэтым свяце Міхалок будзе выступаць за ганарар — я, напрыклад, не пайду.
Мне будзе прыкра. Па-мойму БНР — нешта большае за райдар артыста. а калі артыст лічыць інакш — то я выбіраю БНР.
