Ганна Канапацкая.
На дакуменце з асноўнымі пунктамі да абмеркавання бачна, што большасць з іх — учорашні дзень. «Чаму так адбываецца?», — задаецца пытаннем дэпутатка, і сама на яго адказвае.
«Многія дэпутаты публічна самі адказваюць на гэтае пытанне, зневажаючы сябе: рыхтаваць законапраект доўга, прасцей правесці яго праз указ ці дэкрэт прэзідэнта. Што ж ты за дэпутат такі, прадстаўнік заканадаўчай галіны ўлады, абраны народам, калі аддаеш свае паўнамоцтвы выканаўчай уладзе? Калі працэдура распрацоўкі, узгаднення і прыняцця законапраектаў складаная і састарэлая (а гэта сапраўды так, да двух гадоў можа сысці на рэалізацыю), то яе неабходна мяняць у першую чаргу, а не бегаць на паклон да прызначаных чыноўнікаў.
Ганна лічыць, што дэпутаты Палаты прадстаўнікоў павінны мець свой Цэнтр заканадаўства, які дапамагаў бы ў распрацоўцы законапраектаў. Такая структура існуе, але яна падначалена Адміністрацыі прэзідэнта.
Акрамя таго, у Беларусі адсутнічае школа падрыхтоўкі будучых дэпутатаў, таму «многія з іх не ведаюць, у які бок падацца, і праседжваюць штаны ў кабінетах за народныя грошы».
Выхад з сітуацыі, што склалася і пануе шмат год, дэпутатка бачыць у наступным:
«Першае, што неабходна зрабіць — гэта спрасціць працэдуру распрацоўкі і ўзгаднення законапраектаў, тэрмінова прыбраць штогадовае планаванне законаў указам прэзідэнта (гэта наогул нейкі недарэчны рудымент савецкай эпохі). Другое: перападпарадкаваць Нацыянальны цэнтр законапраектнай дзейнасці Палаце прадстаўнікоў. Адміністрацыя прэзідэнта павінна выконваць свае функцыі, а не ўмешвацца ў заканатворчасць. Трэцяе: зацвердзіць бюджэт Палаты прадстаўнікоў (сёння яго няма наогул, дэпутатам плаціць… Адміністрацыя прэзідэнта) і штомесяц публічна даваць справаздачу аб яго выкананні, каб выбаршчыкі ведалі, колькі і на што трацяць народныя грошы іх абраннікі і суправаджаючыя працу структуры».
Нагадаем, нядаўна Канапацкая прапанавала ўсім ахвочым перапісаць законы разам праз GoogleDocs, стварыць нешта кшталту электроннага народнага Парламента. Каб кожны ахвотны беларус мог унесці свае прапановы па новых законах ці выказаць заўвагі па тым, што дзейнічаюць.
