Ксёндз Кшыштаф Пасвята CSMA нясе служэнне ў мястэчку Гатава пад Мінскам, дзе будуе новы касцёл. Але cкончыць распачатую будоўлю не паспее — да 30 красавіка ён павінен выехаць з Беларусі.
За апошні год ён тройчы перавысіў хуткасць на дарозе, што прывяло да адмовы ў падаўжэнні дазволу на служэнне.
Перамовы выніку не далі
27 красавіка Мітрапаліт Тадэвуш Кандрусевіч правёў сустрэчу з Упаўнаважаным па справах рэлігій і нацыянальнасцей Леанідам Паўлавічам Гулякам, падчаc якой вырашалася, ці зможа кс. Кшыштаф несці далейшую працу на Беларусі.
Але пазітыўных навін сустрэча не прынесла.
Згодна з Пастановай аб прабыванні замежных грамадзян і асобаў без грамадзянства, прынятай у Беларусі ў 2008 годзе, два і больш адміністратыўныя парушэнні могуць прывесці да адмовы ў прабыванні.
Мітрапаліт Тадэвуш Кандрусевіч звярнуў увагу на наступны момант:
«Закон аб прававым становішчы замежных грамадзян і асобаў без грамадзянства, прыняты ў Беларусі ў 2010 годзе, гаворыць, што замежнік можа не атрымаць візу, калі мае пяць і больш адміністратыўных правапарушэнняў.
Гаворка ідзе пра пяціразовае парушэнне, а не двух- ці трохразовае. Выходзіць, замежнікаў дзеляць на два гатункі: просты чалавек і святар. Гэта сапраўдная дыскрымінацыя замежных святароў.
Ніхто не ставіць пад сумнеў, што беларускія законы павінны захоўвацца, але гэты юрыдычны аспект варта ўлічваць».
Упершыню ў Беларусь кс. Кшыштаф прыехаў у 1992 годзе яшчэ дыяканам. Тады яго вельмі кранула вера беларусаў і іх гасціннасць. Праз 20 гадоў ён вырашыў прыехаць сюды ўжо на душпастырскую працу.
Сёння святар-міхаліт — пробашч парафіі Св. Міхала Арханёла ў Гатаве. Дзякуючы яго намаганням тут быў узведзены пастырскі цэнтр для дзяцей і моладзі з капліцай і араторыем. А цяпер ідзе будаўніцтва касцёла.
«Касцёл разлічваем пабудаваць за пяць гадоў, гэта будзе першая каталіцкая святыня ў Гатаве», — адзначае святар.
«На тэрыторыі парафіі, да якой адносяцца таксама прылеглыя Міханавічы і Мачулішчы, жыве каля дзевяці тысяч чалавек. Тут ёсць царква, касцёла ж яшчэ не было».
Першы паверх касцёла ўжо ўзведзены.
Афіцыйнай прычынай неўзгаднення далейшага служэння сталі парушэнні правіл дарожнага руху. Святар не адмаўляе: так, парушэнні былі.
«Галава часта забітая клопатамі пра служэнне, пра парафію — і не заўсёды, націскаючы на педаль, бачыш, на якой хуткасці едзеш. Але калі парушыў, можна забраць аўтамабіль, забараніць ездзіць на нейкі перыяд, але навошта высылаць мяне з Беларусі, якую я так палюбіў?..» — уздыхае святар.
Святар паказвае даведкі на служэнне, якіх за гады працы ўжо назбіралася на цэлую папку — кожную з іх ён акуратна складвае ў асобны файл.
Дазвол на служэнне заўсёды выдаваўся на пэўны тэрмін: тры месяцы, паўгода, год. І праз пэўны час яго трэба было працягваць. І так з усімі замежнымі святарамі і кансэкраванымі асобамі, якія працуюць у Беларусі.
«Так, я паляк, але святую Імшу я заўсёды цэлебрую па-беларуску. Я служу людзям і не разумею, чаму людзей трэба пазбаўляць душпастыра, які прыехаў сюды, каб служыць», — заключае святар.
