— Як ты косіш!?
— Кашу, як бацька вучыў!
— Твой бацька рана памёр! ён цябе ні давучыў! мне пакінуў! во так во касі! ты правільна робіш, тока рабі во так — вжык! рабі ўжык! во! во! во!.. на!… а то паедзіш куды на якія касарскія спорты — табе скажуць «ідзі адсюль»… а тут вжык!
— Я ж так і раблю! Я баюся кратавіння.
— Кратавінне абыходзь! ты ж ні сляпы! во — відзіў, якую грыву аставіўшы?
— А ты??? Гэта ж твой пракос.
— Тут кратавінне… але ўсё адно ты… вот… назад махай, як хочаш… ты косіш… а ўжыка ні робіш… ну, робіш, але ні пастаянна… дай я табе намянтаю.
— Добра… давай, буду ўжыкаць.
0
0
0
0
0
0
