Намеснік старшыні Вярхоўнага суда Руслан Аніскевіч пагутарыў з журналістам «Советской Белоруссіі» пра змены ў антынаркатычным заканадаўстве.
Руслан Аніскевіч. Фота sb.by
Пра змяншэнне тэрмінаў у антынаркатычным артыкуле 328
«Мы не падтрымлівалі гэтыя змены, як і любыя іншыя карэкціроўкі антынаркатычных нормаў у заканадаўстве. Проста таму, што на сёння лібералізацыя ў гэтай сферы не выклікана якой-небудзь неабходнасцю. Створаны механізм процідзеяння наркаманіі працуе вельмі эфектыўна».
«На наш погляд, адмяняць існуючыя суровыя меры пакарання нельга: паслабленне можа выклікаць не толькі адкат да ранейшай сітуацыі, але і ўсплёск нарказлачыннасці».
Пра больш мяккае пакаранне
«Вярхоўны Суд паставіў перад суддзямі задачу не пра больш лаяльныя, але пра больш ўзважаныя падыходы да прызначэння пакаранняў тым, хто не звязаны з незаконным збытам наркотыкаў. Калі нейкая лібералізацыя і магчымая, то, на наш погляд, толькі ў дачыненні да спажыўцоў. Тых, хто з'яўляецца хворымі людзьмі і мае патрэбу хутчэй у медыцынскай дапамозе. І толькі ў рамках існуючага заканадаўства. Судам рэкамендавана па магчымасці выкарыстоўваць да такіх асоб пакаранні, не звязаныя з пазбаўленнем волі. Таксама стаіць задача больш шырока выкарыстоўваць падобныя ж меры да непаўналетніх».
Пра маці асуджаных і наркатычнае лобі
«У нашай краіне наркотыкі сталі самымі дарагімі сярод навакольных дзяржаў. Таму што вельмі вялікая рызыка для збытчыкаў апынуцца ў калоніі на вялікі тэрмін. І я мяркую, што менавіта з мэтай змяніць гэтую сітуацыю ў сваю карысць наркатычнае лобі інспіруе грамадскую незадаволенасць, гуляючы ў тым ліку і на пачуццях маці асуджаных.
Я хачу, каб сваякі асуджаных, якія кіруюцца цалкам зразумелымі бацькоўскімі пачуццямі, добра разумелі простую рэч: кажучы аб залішняй жорсткасці дзяржавы ў барацьбе з наркотыкамі, яны мімаволі гуляюць на руку наркабізнэсу, становяцца салдатамі яго войска. Асабліва ў тым выпадку, калі пераходзяць да прамога шантажу судовай улады і непрыкрытага ціску на яе».
