Па царкоўным паданнi, Архiстрацiг Мiхаiл браў удзел у шматлiкiх старазапаветных падзеях, шмат цудаў здзейснiў на Русi. У гонар яго пабудавана шмат манастыроў, саборных, палацавых i пасадскiх храмаў. Святкаванне ў гонар Нябесных Сiлаў — бесцялесных iстот духоўнага свету, веснiкаў i выканальнiкаў волi Бога, i iх «кiраўнiка», Архiстратыга Мiхаiла, было прызначана Царквой на пачатку IV стагоддзя. Архангелу Мiхаiлу моляцца аб пазбаўленнi ад хваробаў, а таксама аб выратаваннi ад розных бедаў i смутку, на пачатку будаўнiцтва новай хаты i пры ўваходзе ў яе. Мiхайлаў дзень адзначаецца двойчы на год: 19 верасня i 21 лiстапада.
У народных уяўленнях святы Мiхаiл быў пераможцай нячыстай сiлы, дракона i ўсяго д’ябальскага, збавiцелем ад розных бедаў i нашэсцяў. Таму ў дзень яго ўшанавання наладжвалi вялiкае i вясёлае святкаванне: «I па вёсках пiры, i па хатах госцi».
У Беларусi святы Мiхаiл вядомы таксама як ахоўнiк ад грому. У гэты дзень iмкнулiся не працаваць: «Не трэба рабiць у гэты дзень, бо Мiхайла злы — дахi рве».
Наблiжаўся Пiлiпаўскi пост (з 28 лiстапада), таму святочны дзень на Мiхала называлi апошнiм святам года:«Мiхайла — усiм святкам запiхайла, пасля Мiхайла ўжо няма святкаў да Раства».
У гэты дзень асаблiва ўшаноўвалiся людзi сталага веку:
унукi павiнны былi абавязкова наведаць сваiх бабуль i дзядуляў.
Каб на працягу года спрыяў поспех у ткацтве, ведалi, што да Мiхала трэба было саткаць «першыя» кросны, «другiя» — на святога Фiлiпа, «трэцiя» — да Мясаеда, «чацвёртыя» — на Вялiкi пост.
У гэты дзень жывёлу ўрэшце заганялi ў стойла — на зiмовы корм.
Таксама лiчылася, што з Мiхайлава дня мядзведзь — гаспадар лесу — кiруецца ў бярлогу на зiмовы адпачынак.
Шматлiкiя назiраннi за надвор’ем у гэты дзень насiлi самы супярэчлiвы характар. Гэтаму дню прыпiсвалi i Мiхайлаўскiя адлiгi, i Мiхайлаўскiя прымаразкi — кожны год па‑рознаму. Паўсюдна Мiхайлаў дзень лiчыцца пэўнай рубежнай датай — памiж восенню i зiмой.
Кузьма (14 лiстапада) закуе, а Мiхайла раскуе (будзе адлiга).
Якi Мiхаiл, такi i Мiкола Зiмовы.
Калi Мiхайла шлях парушыць — не чакай добрага надвор’я да Мiколы Зiмовага (19 снежня).
Мiхайла масты мосцiць. На Мiхаiла зiма не стаiць, не мёрзне.
З гэтага дня зiма «на ногi становiцца». З дня Мiхаiла Архiстрацiга зiма маразы куе.
На Мiхайлу раздарожжа — да зiмовага Мiколы шляху не будзе.
Калi Мiхайла ў снягу, то i пасха ў снягу, а як не, дык i не.
У пчаляроў былi свае назiраннi за надвор’ем: «Калi на Мiхайла‑Рахайла на сцёках лёд, то будзе ў пчалавода мёд».
