У дакуменце гаворыцца аб неабходнасці развіцця найноўшых тэхналогій, якія павінны будуць забяспечыць абарону ЗША на наступныя некалькі дзясяткаў гадоў. Сярод іх — баявыя лазеры, касмічная сістэма папярэджання аб ракетным нападзе, знішчальнікі-перахопнікі балістычных ракет і многае іншае.
«Наша задача простая: мы павінны быць упэўнены, што зможам адсачыць і знішчыць любую ракету, запушчаную ў ЗША — дзе заўгодна, калі заўгодна, адкуль заўгодна», — сказаў прэзідэнт Дональд Трамп, прадстаўляючы агляд у міністэрстве абароны ЗША.
Агляд прапануе шэраг радыкальных змен у архітэктуры супрацьракетнай абароны ЗША. Так, у космасе прапануецца стварыць не толькі сетку сэнсараў — свайго роду сістэму папярэджання аб ракетных пусках, але таксама і размясціць перахопнікі. Акрамя таго, амерыканцы пачнуць актыўна распрацоўваць зброю для паражэння ракет на пачатковых этапах палёту.
Пры гэтым ЗША не адмовяцца ад ядзернага стрымлівання як ад асноўнай дактрыны ў дачыненні да зброі масавага паражэння — супрацьракетныя сістэмы, якімі б дасканалымі яны ні былі, усё роўна не змогуць спыніць масіраваны ўдар з боку краін з развітымі стратэгічнымі ядзернымі узбраеннямі. Супрацьракетная абарона ЗША застанецца толькі часткай сістэмы ядзернага стрымлівання, узмацняючы яе.
Прадстаўлены адміністрацыяй агляд не з'яўляецца канчатковым дакументам — гэта свайго роду аналітычная запіска, у якой міністэрства абароны разглядае пагрозы нацыянальнай бяспекі ў пэўнай вобласці і прапануе шляхі іх рашэння. Урэшце, казаць аб канчатковым прыняцці тых ці іншых праграм можна будзе толькі пасля зацвярджэння іх бюджэту Кангрэсам.
Многія з тэхналогій, якія згадваюцца ў аглядзе, распрацоўваліся яшчэ ў 1980-х гадах у рамках праграмы «Стратэгічнай абароннай ініцыятывы» і потым былі скарочаныя альбо згорнутыя па тэхналагічных ці фінансавых прычынах. Але цяпер, як адзначаюць эксперты, дзякуючы навукова-тэхнічнаму прагрэсу многія з іх сталі не толькі тэхналагічна больш даступныя, але і больш танныя, адпаведна, тое, што здавалася нерэальным ў канцы мінулага стагоддзя, цалкам можа быць рэалізавана цяпер.
Чатыры краіны, чатыры пагрозы
У дакладзе адзначаецца, што пагрозы ракетнага ўдару па тэрыторыі ЗША зыходзяць альбо нарастаюць з боку Паўночнай Карэі, Ірана, Расіі і Кітая.
У выпадку з КНДР, як гаворыцца ў аглядзе, зараз існуе «дарога да міру», аднак Пхеньян занадта шмат пагражаў Вашынгтону і яго саюзнікам у мінулым і, акрамя таго, вельмі шмат працаваў над стварэннем ядзернай зброі і ракет, здольных даляцець да тэрыторыі ЗША.
Іран, як гаворыцца ў тэксце дакумента, разглядае ўплыў ЗША на Блізкім Усходзе як перашкоду для сваіх уласных планаў. Тэгеран хоча дамінаваць у гэтым рэгіёне, і ў яго ўжо ёсць самы магутны сярод краін рэгіёну арсенал балістычных ракет, які ён працягвае развіваць якасна і колькасна.
Пры гэтым ЗША асабліва адзначаюць тое, што Іран імкнецца стварыць міжкантынентальную балістычную ракету.
Расія, як гаворыцца ў аглядзе, разглядае ЗША і НАТА як пагрозу сваім «рэвізіянісцкім геапалітычным амбіцыям».
Пры гэтым аўтары дакумента адзначаюць, што новы дагавор па СНВ дазваляе Маскве мець вялікі арсенал з 700 разгорнутых міжкантынентальных балістычных ракет (МБР), балістычных ракет марскога базавання (балістычныя ракеты падводных лодак — БРПЛ) і бамбардзіроўшчыкаў, а таксама 1550 разгорнутых стратэгічных ядзерных боегаловак.
Пры гэтым Расія развівае і мадэрнізуе свае стратэгічныя ядзерныя сілы, ствараючы таксама і новыя класы стратэгічных узбраенняў, такіх як гіпергукавыя планіруючыя боепрыпасы.
Нарэшце, КНР амерыканцы абвінавачваюць у імкненні выціснуць іх з басейнаў Індыйскага і Ціхага акіянаў, стаўшы галоўнай дамінуючай краінай у гэтай зоне.
Аўтары дакладу пры гэтым адзначаюць, што Кітай ужо разгарнуў ад 75 да 100 МБР, уключаючы мабільныя і шахтныя пускавыя ўстаноўкі, у яго ёсць стратэгічныя падводныя лодкі, кожная з якіх здольная несці па 12 БРПЛ.
Патэнцыйна Кітай можа пагражаць ЗША 125 ядзернымі ракетамі, і гэты арсенал будзе прырастаць ў бліжэйшыя гады.
Космас
У той частцы агляду, дзе гаворыцца пра новыя тэхналогіі перахопу балістычных ракет, можна вылучыць два новыя напрамкі.
Па-першае, ЗША збіраюцца надаваць шмат увагі касмічным сістэмам, а па-другое, яны таксама прыкладуць значныя намаганні для распрацоўкі тэхналогій перахопу ракет на раннім этапе палёту.
Кажучы пра космас, аўтары дакладу маюць на ўвазе, перш за ўсё, сістэму папярэджання аб ракетным нападзе, заснаваную на арбітальных сэнсарах.
Размяшчэнне сістэм сачэння на арбіце пашырае вобласць кантролю, дазваляючы адсочваць пускі практычна па ўсім зямным шары. Гэта эфектыўна як у выпадку з масіраванымі пускамі балістычных ракет з мабільных установак, так і ў выпадку адзіночных пускаў ракет з тэрыторыі «дзяржаў-ізгояў».
У аглядзе таксама гаворыцца і пра магчымасць стварэння сістэм перахопу ў космасе. Такія сістэмы пакуль не распрацоўваюцца, але ў аглядзе гаворыцца, што Пентагон правядзе даследаванне, у якім вывучыць магчымасці распрацоўкі такіх тэхналогій.
У прыватнасці, ваенных цікавіць, наколькі будаўніцтва арбітальных перахопнікаў будзе больш выгадна размяшчэння сістэм перахопу ракет на зямлі, у моры або ў паветры. Даследаванне, як гаворыцца ў дакуменце, можа ўключаць у сябе таксама эксперыменты і выпрабаванні на арбіце.
Яшчэ адной перавагай касмічных сістэм з'яўляецца тое, што яны не патрабуюць ніякіх дыпламатычных намаганняў, заключэння спецыяльных дагавораў для размяшчэння іх на тэрыторыі іншых дзяржаў.
На ранняй стадыі
Арбітальныя сістэмы перахопу балістычных ракет, як лічаць аўтары дакладу, могуць быць выгадныя, перш за ўсё, для паразы МБР на ранняй стадыі палёту.
Справа ў тым, што ў пачатковай частцы траекторыі балістычная ракета найбольш ўразлівая — яна не набрала хуткасць, у яе не ўключыліся розныя сістэмы пераадолення ПРА.
Так, сучасныя боегалоўкі, рухаючыся да мэты на гіпергукавай хуткасцях у фінальнай частцы траекторыі, здзяйсняюць рэзкія манеўры, ускладняючы задачу перахопнікаў.
Перахоп ракеты на пачатковай стадыі палёту таксама прывядзе да таго, што яе часткі, уключаючы радыеактыўныя матэрыялы, з большай верагоднасцю ўпадуць на тэрыторыі краіны, якая запусціла ракету.
Пентагон разглядае магчымасць стварэння некалькіх тэхналогій перахопу ракет на ранняй стадыі. Напрыклад, размяшчэнне баявога лазера на стратэгічным беспілотных лятальным апараце.
Іншая тэхналогія прадугледжвае распрацоўку сістэм для адсочвання і перахопу балістычных ракет знішчальнікам пятага пакалення F-35. У цяперашні час гэты самалёт ужо здольны адсочваць ракетныя пускі і перахопліваць крылатыя ракеты, але ў перспектыве, магчыма, ён зможа збіваць балістычныя ракеты адразу пасля старту.
У дакладзе таксама шмат увагі надаецца мадэрнізацыі існуючых сістэм перахопу — THAAD, Aegis, Patriot. Так, ЗША і іх саюзнікі працуюць над стварэннем супрацьракеты SM-3 Block IIA для сістэмы Aegis, якая, як лічыцца, будзе здольная перахопліваць балістычныя ракеты.
У дакладзе таксама згадваецца перспектыўная сістэма Multiple Kill Vehicle (MKV), у рамках якой ствараецца ракета-перахопнік адразу з некалькімі кінэтычнымі боегалоўкамі (гэта значыць такімі, якія знішчаюць ракету не падрывам баявой часткі ў непасрэднай блізкасці, а уразаючыся ў яе на велізарнай хуткасці). Гэтая праграма была раней замарожаная.
Пашырэнне сістэмы ПРА
У аглядзе разглядаецца магчымасць пашырэння ўжо існуючай сістэмы супрацьракетнай абароны ЗША.
Гаворка ідзе пра сістэму перахопу баявых частак міжкантынентальных балістычных ракет за межамі атмасферы на асноўным участку траекторыі. Для вырашэння гэтай складанай задачы ў ЗША была створана ракета-перахопнік цяжкага класа Ground-Based Interceptor (GBI).
У цяперашні час на базе «Вандэнберг» у Каліфорніі размешчаныя чатыры перахопнікі, 40 — на базе «Форт Грылі» на Алясцы. Да 2023 года колькасць супрацьракет GBI у ЗША плануецца павялічыць да 64 адзінак.
Адзін з прапанаваных у аглядзе варыянтаў — павелічэнне колькасці супрацьракет GBI на ракетнай базе «Форт Грылі» на Алясцы яшчэ на 40 пускавых установак. Такім чынам колькасць цяжкіх перахопнікаў павялічыцца да 104 адзінак.
Пры гэтым самі супрацьракеты GBI таксама ў цяперашні час праходзіць працэс мадэрнізацыі, падчас якой будуць палепшаныя рухальная ўстаноўка і боегалоўка.
Яшчэ адной опцыяй павелічэння баяздольнасці існуючай сістэмы супрацьракетнай абароны, якая разглядаецца ў дакладзе, з'яўляецца стварэнне трэцяй базы ПРА.