Стала вядома пра яшчэ аднаго мігранта, які скончыў жыццё самагубстам, з-за перспектывы высылкі з Беларусі: у снежні мінулага года ў Лоеве 35-гадовы Сяргей Барысаў здзейсніў суіцыд пасля таго, як атрымаў пастанову аб высылцы на 4 гады. Пра гэта TUT.BY распавялі сваякі мужчыны.
Сяргей быў грамадзянінам Расіі, але 17 апошніх гадоў ён жыў у Беларусі, ды і нарадзіўся таксама тут. У Гомелі ў яго ёсць кватэра, але ў апошнія гады мужчына перабраўся ў Лоеў — бліжэй да мамы-пенсіянеркі і брата-інваліда.
14 снежня 2018 года аддзел па грамадзянстве і міграцыі Лоеўскага РАУС «у інтарэсах грамадскага парадку» прыняў рашэнне выслаць мужчыну з Беларусі. У пастанове старшы інспектар групы па грамадзянстве і міграцыі Лоеўскага РАУС адзначыла, што за год у Сяргея зафіксавана два адміністрацыйныя правапарушэнні: з'яўленне ў грамадскім месцы ў п'яным выглядзе і і дробны крадзеж. Палічыла і іншыя «адміністратыўкі» мужчыны за ўвесь час яго пражывання ў Беларусі — усяго за 10 гадоў такіх набралася восем (у асноўным — з'яўленне ў нецвярозым выглядзе ў грамадскім месцы).
У выніку дазвол на пастаяннае пражыванне быў ануляваны — і да 28 снежня Сяргей павінен быў добраахвотна, за свой кошт пакінуць Беларусь.
Сяброўка сям'і Святлана, па адукацыі юрыст, дапамагла мужчыну скласці скаргу на пастанову аб высылцы на імя начальніка УУС Гомельскага аблвыканкама. Але адправіць яе так і не паспелі.
— 19 снежня мы павінны былі ў 10 гадзін ісці да натарыуса, — успамінае мама Сяргея — Людміла Васільеўна. — Каля дзевяці стэлефанаваліся, дамовіліся. У 9.50 тэлефаную, каб выходзіў — не бярэ слухаўку. Падышла да яго дома — зноў тэлефаную, не бярэ. Да кватэры — тэлефаную, чую, што тэлефон яго ўнутры звоніць, але Сярожа не падымае. Суседка яшчэ супакойвала: кажа, маўляў, не хвалюйся, Люда, можа выйшаў куды, а тэлефон забыўся. Але на яго гэта было не падобна, — жанчына, успамінаючы той дзень, плача.
Праз дзве гадзіны чаканняў вырашылі ўзламаць дзверы. Сяргей ляжаў каля ваннай. Як высветліцца пазней — цвярозы. Побач — запіска. Потым родныя адшукалі яшчэ некалькі запісак падобнага зместу: адна адрасавана маме, іншая — хроснай, яшчэ адна — крык душы, чацвёртая — міліцыі (яе мы не публікуем па этычных меркаваннях).
— Мы моўчкі пераносілі гора. А тут на вочы трапіўся артыкул tut.by пра гэтых двух мужчын. І мы зразумелі, што, аказваецца, не адны такія. Атрымліваецца, гэта ўжо тэндэнцыя. У нашых праваахоўных органаў пункцік ёсць па дэпартацыі? Не ведаю, што імі рухае, калі яны прымаюць гэтыя рашэнні, — кажа Святлана.
— Мне наша інспектар, яшчэ калі гэту пастанову рыхтавала, сказала, што з-за майго сына яе пазбавілі прэміі, што своечасова не выслала яго. Ну вось — выслала. Атрымала яна цяпер прэмію? Я не разумею, каму ён перашкаджаў, — зноў плача мама загінулага.
Рашэнне пра высылку Сяргея жанчыны лічаць незаконным — кожная па-свойму: мама — бо мама, Святлана — бо юрыст.
— Высылка прымяняецца да замежніка ў выключных выпадках, калі з улікам асобы замежніка можна зрабіць адназначную выснову, што прымяненне іншых відаў абмежаванняў не гарантуе бяспеку дзяржаўным інтарэсам або інтарэсам насельніцтва. Ануляванне дазволу на пастаяннае пражыванне з'яўляецца правам, а не абавязкам дзяржаўнага органа, які прымае рашэнне. Гэта азначае, што нават у выпадку прыцягнення замежніка на працягу аднаго каляндарнага года да адміністрацыйнай адказнасці пяць і больш разоў пры прыняцці рашэння аб ануляванні дазволу на жыхарства улічваюцца і ацэньваюцца ўсе абставіны сувязі грамадзяніна з Рэспублікай Беларусь. Пры разглядзе пытання пра высылку Сяргея не былі ўлічаныя такія важныя моманты, што ён, да прыкладу, мае ва ўласнасці кватэру ў Гомелі, у якой ён пражываў яшчэ нядаўна, спраўна аплачваючы камунальныя плацяжы, не мае за межамі Беларусі жылля і працы, а яго маці і брат па стане ўзросту і здароўя патрабуюць увагі і догляду, — пералічвае аргументы Святлана.
Сяргей (справа) з маці і братам
… На днях Людміле Васільеўне па пошце са Следчага камітэта прыйшоў ліст. У ім паведамляецца, што 30 студзеня па факце смерці яе сына адноўленая даследчая праверка.
Нагадаем, 15 студзеня гэтага года ў вёсцы Негаўка Буда-Кашалёўскага раёна пайшоў з жыцця Віталь Кузьмянкоў. Ураджэнец Расіі 14 апошніх гадоў пражываў у Беларусі. Тут у яго быў дом, жонка Вольга і шэсць дачок. Незадоўга да навагодніх святаў мужчына трапіўся выпіўшым проста на працы. Яго звольнілі, і пасля гэтага Буда-Кашалёўскі РАУС ануляваў дазвол на пастаяннае пражыванне ў Беларусі. Мужчыну хацелі выслаць. Але не паспелі.
У найбліжэйшыя дні вырашыцца лёс і яшчэ аднаго мігранта - ўкраінца Сяргея Працэнкі. Аддзел па грамадзянстве і міграцыі Буда-Кашалёўскага РАУС, а затым і раённы суд прынялі рашэнне выслаць яго з Беларусі за тое, што той неяк з'явіўся выпіўшым на вуліцы. Але ехаць мужчыну няма куды, а пакінуць тут жонку ў дэкрэце і без даходу з трыма маленькімі дзецьмі няма на каго. За сваю сям'ю Сяргей вырашыў змагацца - падаў скаргу ў суд вышэйшай інстанцыі. 7 лютага судовая калегія абласнога суда вынесе рашэнне па гэтай справе.
