Пра гэта «Сильным новостям» распавёў студэнт універсітэта, стараста адной з груп. Малады чалавек пажадаў застацца ананімным.
— 12 сакавіка «Укантакце» мне напісала нейкая дзяўчына. Не назвалася. Незразумела, хто яна і адкуль. Папрасіла даць ёй фатаграфіі студэнтаў па спісе, які ў яе быў, для нейкай рэспубліканскай базы БРСМ.
Я паглядзеў спісы і сказаў, што ў іх ёсць студэнты, якія ў БРСМ не знаходзяцца. Папрасіў яе паказаць дакументы, на аснове якіх яна можа прасіць гэтыя фатаграфіі. У адказ пачуў: «Цяпер мы разбярэмся». Падобна на тое, што яна напісала яшчэ камусьці, пасля чаго мне сказалі: «Сваю фатаграфію можаш не скідаць, але астатнім перадай». Я паўтарыў, што без падставы нічога перадаваць не буду. Тады мне пераслалі паведамленне ад сакратара пярвічнай арганізацыі «БРСМ» у БелДУТ. У ім гаварылася, што гэтыя базы ў любым выпадку будуць запоўненыя з нашага або без нашага ведама. Пыталася, што ў гэтым такога і чаму я задаю столькі пытанняў. Я напісаў, што гэтая інфармацыя мяне не задавальняе, і далей я буду мець зносіны толькі ў прысутнасці адміністрацыі ўніверсітэта.
Пасля таго, як яны даведаліся, што сам я ў БРСМ не знаходжуся, сказалі: маўляў, наша памылка была ў тым, што мы звярнуліся да вас, тым часам як вы там не знаходзіцеся. На што я адказаў, што памылка не ў гэтым, а ў вашым няправільным падыходзе да працы.
Пасля гэтага дыялогу сакратар пярвічкі напісала мне сама. Спытала: маўляў, у вас, хлопец, нейкія праблемы? Калі ёсць, прыходзьце да мяне. Я адказаў, што ў мяне праблем ніякіх няма. Хай дадуць мне падставы для перадачы асабістай інфармацыі — і я з імі пагутару. Але, зноў жа, у прысутнасці адміністрацыі. Затым яна напісала мне вельмі шмат паведамленняў, запрашала на асабістую гутарку «папіць чаёк» і ва ўсім разабрацца. Таму што «я сур'ёзны малады чалавек» і яна «не хоча канфліктаў», прыцягваць адміністрацыю і г.д.
На што я адказаў, што наша гутарка прыняла зусім іншы ракурс і мець зносіны ў такім тоне я не буду. Гэта не прафесійна. Адказала: «Добра», затым выдаліла ўсе паведамленні. На шчасце, я паспеў усё гэта заскрыніць.
Пасля гэтага малады чалавек звярнуўся ў дэканат. Там адправілі да прарэктара. На размову запрасілі і сакратара БРСМ.
— Сакратар выказала сваю версію, вельмі кароткую. Пра тое, што было ў паведамленнях, не расказала. Тады я сам паказаў перапіску прарэктару. Прарэктар у перапісцы нічога абразлівага не пабачыла, нічога такога, што магло б выклікаць негатыўныя водгукі. Я сказаў: «Не ўбачылі вы — убачаць журналісты».
Хто адправіў самае першае паведамленне ў гэтай гісторыі, хлопец так і не зразумеў. Ніхто гэты факт не пракаментаваў. Навошта і што гэта за «база» таксама незразумела.
— Можа, ім сапраўды трэба запоўніць нейкую базу. Магчыма. Але яны не змаглі зрабіць гэта па-чалавечы. Некампетэнтна. Я ўвогуле спачатку падумаў, можа, ім патрэбныя нашы фатаграфіі, каб усіх уключыць у БРСМ без нашага ведама.
Пакідаць гэтую гісторыю як ёсць, хлопец не збіраецца. Рыхтуе заяву на імя рэктара.
— У мяне папрасілі прабачэння. Усё добра абышлося. Але я сказаў, што не хачу пакідаць гэта так. Напішу заяву на імя рэктара ў дачыненні да сакратара БРСМ, каб у далейшым гэта не паўтарылася. На нашым курсе адсоткаў 30—40 знаходзяцца ў БРСМ. А пасля гэтай гісторыі два чалавекі з групы напісалі заявы аб тым, каб выйсці з аб'яднання.
У каментары «Сильным новостям» у пярвічнай арганізацыі адмовілі. Пагаварыць з прарэктарам таксама не ўдалося: «Няма на месцы», — быў адказ на некалькі званкоў.
