Мне так спадабалася позва Вячорку Ф. у ваенкамат, што аж захацелася першы раз у жыцці на гэтую тэму нешта зрыфмаваць.
- Паколькі Франак беларуснік
І з мовай матчынай хаўруснік,
Стаў выключнікам з журфака
Гэты небарака.
- У нас гэтак завядзёна:
Каб для іншых прыцягальнікам не стаў
У заклічнікі такога маладзёна
Ваенкам наш запісаў.
- Ён вывучыць на памяць
Ваенны прысягальнік
Але не зможа, пэўна, уцяміць
Сэнс ягоных слоў начальнік.
- Калі стане прысягаць
На незразумелай мове
Гэта будзе азначаць:
Яго слухаць не гатовы.
- Бо і для атэістаў праваслаўных
І вернікаў, падобных Філарэту, слаўных
Гэта мова — непад’ёмны гмах.
І ім яна — не па зубах.
- Павінен, будучы ваенчыкам,
Несці службу ён з агенчыкам
І не сустрэцца з халадзільнікам.
Тады праз год‑другі стане зноў цывільнікам.
А потым — можа і студэнтам,
А потым‑потым — нават прэзідэнтам.
- Бо калі ім стане Коля
Не дачакаемся ніколі.
Па той прычыне,
Што будзем ужо ў дамавіне.
0
0
0
0
0
0
