Успаміны дзяцінства: дзедава хата і бацькоўскія прысады... не, або так: чароўная сіметрыя двара і запаветныя аркі... Новая кніга Алеся Аркуша «Брызгалаўка» — не пра тое і не пра тое.
Прыгадваючы, Аркуш малюе трэцюю Беларусь, што прарасла бетонам проста пасярод палеткаў.
Глядзець, як азёры абразуюцца з торфакапальняў, вадаспады — з водаачышчальных канструкцыяў, а як краявід пачынаюць фармаваць не толькі блізкі ўзлесак, але і фабрычныя коміны. Назіраць, як на тваіх вачах, нібы ў лістоту, убіраецца ва ўласную гісторыю горад-саджанец. Як набывае свае легенды і цёмныя бакі. Жодзіна, Салігорск, Наваполацак.
Прачытаўшы жодзінскія аповеды, ловіш сябе на думцы, што суконныя скароты ДРЭС, ЦЭЦ, бы найсаладзейшыя сугуччы, пачынаюць лашчыць і тваё вуха. Выкшталцоны відавочца ўласнага дзяцінства Аркуш, без сумневу, мае адказ на пытанне, з чаго пачынаецца Жодзіна, яго Жодзіна.
Да ўласна Алесевых успамінаў далучаюцца прыгады яго бацькі, Барыса Козіка, пра вайну.
Кніга выйшла ў серыі «Кнігарня "Наша Ніва"». Разам з аркушоўскай «Брызгалаўкай» у серыі ўжо 31 папяровае выданне і 4 аўдыёкнігі — літаратура на самы розны густ.
Алесь Аркуш, Барыс Козік. Брызгалаўка. Жодзінскія аповеды, успаміны і вершы. Мінск: І.П. Логвінаў, 2009, 300 ас. 82с.
