Дзецям падабалася даваць «пяць» праз шкло. Альпініст з Вілейкі ў вобразе Бэтмена мыў вокны ў дзіцячым хоспісе
У сярэдзіне верасня прамысловыя альпіністы ў вобразах супергерояў мылі вокны ў Рэспубліканскім навукова-практычным цэнтры анкалогіі ў Бараўлянах.
Сярод любімых герояў былі чарапашкі Ніндзя і Чалавек-павук. А касцюм Бэтмена апрануў хлопец з Вілейкі Дзмітры Субач. Ён расказаў карэспандэнту «Рэгіянальнай газеты» пра гэту дабрачынную акцыю.
— Мы самі прапанавалі такія паслугі цэнтру. А нас арганізаваў мой сябар, таксама прамысловы альпініст Канстанцін. Нешта падобнае хацелі зрабіць летась перад Новым годам. Думалі, праз вокны раздаваць дзецям падарункі. Але позна пачалі займацца і ў выніку нічога не атрымалася, — прыгадвае Дзмітрый.
Цяпер жа сваю задуму хлопцы ажыццявілі. У адным з пунктаў пракату ўзялі касцюмы супергерояў. Супрацоўнікі пракату, даведаўшыся пра мэту альпіністаў, далі касцюмы бясплатна. Аднак, па словах Дзімы, з выбарам касцюмаў усё ж былі праблемы:
— Большасць касцюмаў пашытая на стандартных людзей. А мы не зусім стандартныя. Хто ростам — 188, хто — 195.
Хацелі ўзяць чатырох чарапашак Ніндзя, але дзве былі ў хімчыстцы. Таксама звярталі ўвагу на тое, каб у касцюмах зручна было злазіць па сценах будынка. Напрыклад, вялікі шлем не падыходзіў.
— Мы не толькі мылі вокны. А праз шкло ўсміхаліся дзецям і бацькам, махалі ім. Для нас таксама гэта быў зусім новы досвед, — кажа хлопец.
Па словах Дзімы, большасць гледачоў па той бок шкла ўсміхалася любімым героем. А найбольш спадабалася дзецям даваць альпіністам «пяць» праз шкло.
— Працавалі шэсць гадзін запар. Спачатку мылі вокны, потым забруджвалі, а потым ізноў мылі, — дзеліцца хлопец.
Прамысловым альпіністам Дзмітрый Субач працуе некалькі год. Спачатку скончыў Вілейскі дзяржаўны каледж. Цяпер у Вілейцы бывае ў бацькоў і сяброў.
Пасля каледжа працаваў па атрыманай спецыяльнасці «сталяр-цясляр» на мінскім прадпрыемстве.
— Праз некаторы час на заводзе сказалі, што з маімі псіхічнымі і фізічнымі дадзенымі трэба ісці ў мантажнікі.
А ў 2012 годзе пазнаёміўся з прамысловым альпіністам, пагутарыў. І зразумеў, што я таксама хачу гэтаму вучыцца, — прыгадвае хлопец.
За два тыдні спецыяльнасць набыў у Цэнтры МНС у Светлай Рошчы. За гэты час навучылі мала чаму: падымацца і спускацца, ратаваць напарніка. А вось асноўныя фішкі прафесіі спасцігаў ужо падчас працы.
Сёння Дзмітрый Субач жыве і працуе ў Мінску. Мае там ІП. Паслугі прамысловага альпініста ў Вілейцы не асабліва патрэбныя. А ў сталіцы замовы бываюць розныя.
— Хто просіць кацяня з дрэва дастаць, хто — піяніна падняць праз акно на пятнаццаты паверх.
Неяк на высокі паверх падымалі вялізны і цяжкі акварыум. Шмат размяшчаем на вышыні рэкламную падсветку.
Аднак гэта — бізнэс. А акцыю з супергероямі для дзяцей з хоспіса хлопцы зладзілі бясплатна. І гатовыя паўтарыць яшчэ не раз.
Цяпер чытаюць
Радыёвядучы расказаў пра ўнутраную кухню АНТ — і пра тое, як ператварыўся ў палітвязня2
Каментары