Хірургічныя маскі ўпершыню з'явіліся ў канцы XVIII стагоддзя. А шырока іх сталі ўжываць падчас пандэміі іспанскага грыпу ў 1919 годзе. Тады хвароба забрала больш за 50 мільёнаў жыццяў.
Доктар Дэвід Кэрынгтан з Лонданскага універсітэта патлумачыў bbc.com, што «звычайныя хірургічныя маскі не абараняюць ад вірусаў або бактэрый, якія вы пераносіце паветрам», а менавіта такім шляхам «перадаюцца большасць вірусаў». Маскі занадта вольна фіксуюць на твары, яны не маюць паветранага фільтра і пакідаюць неабароненымі вочы.
Але яны зніжаюць рызыку заражэння вірусам праз чханне ці кашаль і абараняюць ад інфекцыі, якая перадаецца праз брудныя рукі ў рот.
А людзі звычайна кранаюцца твару каля 23 разоў у гадзіну.
Джонатан Баль, прафесар малекулярнай вірусалогіі з Натынгемскага ўніверсітэта, сказаў: «У бальніцы маска прадухіляе заражэнне грыпам. Яна дзейнічае як рэспіратар».
«Аднак яе эфектыўнасць у штодзённым побыце — менш пераканаўчая. Даволі складана насіць маску на працягу доўгага перыяду часу», — дадаў прафесар Баль.
Доктар Конар Бэмфорд з Інстытута эксперыментальнай медыцыны Каралеўскага універсітэта ў Белфасце сказаў, што трымацца простых мер гігіены нашмат больш эфектыўна.
«Захінайце рот падчас чхання, мыйце рукі, не кранайцеся бруднымі рукамі твару. Гэта знізіць рызыку заражэння любым рэспіраторным вірусам», - сказаў ён.
Каб пазбегнуць заражэння навукоўцы раяць:
- рэгулярна мыць рукі цёплай вадой з мылам;
- не кранацца вачэй і носа;
- весці здаровы лад жыцця.
Маскі трэба правільна насіць, часта мяняць і бяспечна утылізаваць. Тады будзе эфект.
Таму, па словах доктара Данінга, лепш засяродзіцца на асабістай гігіене.
