Праваслаўны святар Аляксандр Шрамко публічна пакаяўся 6

Праваслаўны Вялікі пост у Мінску пачаўся нязвыклай дзеяй у мінскім Свята-Духавым саборы, якую ачоліў мітрапаліт Мінскі Філарэт.

Праваслаўны Вялікі пост у Мінску пачаўся нязвыклай дзеяй у мінскім Свята-Духавым саборы, якую ачоліў мітрапаліт Мінскі Філарэт.

Ён паставіў перад сабою на калені таленавітага праваслаўнага публіцыста-блогера айца Аляксандра Шрамка і прыняў ягонае «публічнае пакаянне».

Пакаянне мае адкрыць А.Шрамку дарогу да святарскай дзейнасці, якая была яму забароненая некалькі гадоў, калі ён быў выведзены за штат «да раскаяння». Ён у свой час быў пакараны за адмову спыніць пісанне ў блог. Іерархію РПЦ цвелілі таксама кантакты А.Шрамка з палітычнымі хрысціянска-дэмакратычнымі ініцыятвамі, што выразілася ва ўдзеле ў міжканфесійнай канферэнцыі па пытаннях свабоды сумлення.

Айцец Шрамко быў духоўным лідэрам групы нон-канфармісцкай праваслаўнай моладзі. Святаром ён стаў у 1994 годзе, з 1996 да 2007 служыў у прыходзе ў гонар Пакрова Прасвятой Багародзіцы ў Мінску.

Пасля забароны на служэнне ён не мог знайсці сабе працы і перабіваўся выпадковымі заробкамі.

МБ; ІБ

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй ананімна і канфідэнцыйна? Пішы ў наш Тэлеграм

Даслаць навіну

Чытайце яшчэ

Лукашэнка — членам Рады бяспекі: А як ваеннаму чалавеку дзейнічаць? Мне што рабіць у гэтай сітуацыі? 23

Лукашэнка: Адзінае, папрашу і міністра, і іншых: мы ўсё ж такі славяне, калі ўжо чалавек упаў і ляжыць, яго не трэба збіваць 22

Лукашэнка пра бастуючых і пратэстуючых: Там некаторым прыплачваюць 16

Лукашэнка пракаментаваў забастоўкі. Зноў наехаў на «свядомых» 16

Каментары

Храналагічна Спачатку новыя Спачатку папулярныя

0 0

Андрэй Мельнікаў / Адказаць

18.03.2009 / 11:45

Чалавеку заўжды ёсць у чым каяцца. Мяркую, святарская дзейнасць а.Аляксандра мае шанцы быць больш плённаю за добрачытабельнае пісанне ў блог. Публічнае пакаянне - чын, вядомы са старажытнасці. З боку а.Аляксандра гэта мог быць і вельмі мужны крок, бо, частка ведаючых яго ўжо пачала з таго факту здеквацца. Пабачым, што будзе далей. Важна не адракчыся ад гэтага знакавага святара тым, ад каго ён не адрокся. Вядома, што перад смерцю і Генрых Ягода і Мікалай Яжоў паверылі ў Бога. І можа калі-небудзь мы дачакаемся публічнага пакаяння Дмітрыя Паўлічэнкі. А хто наступны гатовы каяцца публічна?

0 0

Людміла Сухадольская / Адказаць

18.03.2009 / 12:01

Прыемна, што мой публіцыстычны талент прызнала і "Наша ніва": http://portal-credo.ru/site/?act=comment&id=1548 параўнайце пачатак майго артыкула і артыкула МБ і ІБ. Дзівіць, што рэдакцыя "Нашай нівы", маючы кантакты са святаром Аляксандрам Шрамком, некалі ён нават блог вёў тут, не скантактавалася з ім і не спытала, што праўда, а што не. Інакш нельга ніякім чынам патлымачыць наступную непраўдзівую інфармацыю: "Пакаянне мае адкрыць А.Шрамку дарогу да святарскай дзейнасці, якая была яму забароненая некалькі гадоў, калі ён быў выведзены за штат «да раскаяння»": 1. на 18 сакавіка святар Аляксандар Шрамко - ужо болей за тыдзень, як клірык прыходу Архістраціга Міхаіла ў Сухарава, дарэчы, недалёка ад царквы "Новае жыццё", пра якую далей. 2. Забарона "святарскай дзейнасці" выражалася не ў вывядзенні за штат, а ў "забароне служэння". І не некалькі гадоў, а нават да 2-х гадоў тая забарона не дацягнула. "Ён у свой час быў пакараны за адмову спыніць пісанне ў блог." У 2006 г. яму была забароненая любая публіцыстычная дзейнасць. Сама гэтая забарона і была пакараннем. Прычым блог тут меў невялікае значэнне - нашмат большае артыкулы ў часопісах, у інтэрнэце, у выдадзенай кнізе. "Іерархію РПЦ цвелілі таксама кантакты А.Шрамка з палітычнымі хрысціянска-дэмакратычнымі ініцыятвамі, што выразілася ва ўдзеле ў міжканфесійнай канферэнцыі па пытаннях свабоды сумлення." 1. У першую чаргу не іерархію РПЦ, а Ўпаўнаважанага па справах рэлігій. 2. не з хрысціянска-дэмакратычнымі ініцыятывамі, а з пратэстанцкімі цэрквамі, у прыватнасці "Новае жыццё". 3. Ну а што тычыцца не БПЦ, а РПЦ у Маскве, то іх не задавальнылі выказванні паводле ўнутрыцаркоўных пытанняў. "Айцец Шрамко быў духоўным лідэрам група нон-канфармісцкай праваслаўнай моладзі." Што за груп моладзі маецца на ўвеце? "Пасля забароны на служэнне ён не мог знайсці сабе працы і перабіваўся выпадковымі заробкамі." У вас дужа састарэлая інфармацыя, святар Аляксандар Шрамко знайшоў сабе працу і дагэтуль працуе ў музеі (што лёгка было б спраўдзіць у яго самога). Добра, што хоць караценька напісалі. Менш лухты. Рэд. Звяжамся і дамо паўнейшую інфармацыю.

0 0

Людміла Сухадольская / Адказаць

18.03.2009 / 12:15

Раю прачытаць мой артыкул на гэтую тэму: http://portal-credo.ru/site/?act=comment&id=1548 і параўнаць некалькі першых фразаў з артыкулам МБ і ІБ. Дзівіць і бянтэжыць тое, што "Наша ніва", маючы магчымасць кантакта са святаром А.Шрамком, не звязалася з ім і не праверыла праўдзівасць пададзенай інфармацыі. Пачнем паступова. "Пакаянне мае адкрыць А.Шрамку дарогу да святарскай дзейнасці, якая была яму забароненая некалькі гадоў, калі ён быў выведзены за штат «да раскаяння»." 1. Не мае адкрыць, а на 18 сакавіка святар Аляксандар Шрамко ўжо больш за тыдзень з'яўляецца клірыкам прыходу Архістратыга Міхаіла ў Сухарава (зусім побач з пратэстанцай царквой "Новае жыццё", за падтрымку якой ён і быў пакараны). 2. Не некалькі гадоў, а на крыху болей за паўтары гады. 3. Справа не ў вывядзенні за штат, а ў забароне ў служэнні. "Ён у свой час быў пакараны за адмову спыніць пісанне ў блог." 1. Забаронены яму былі не пісанне ў блог, а ўсякая публіцыстычная дзейнасць - інтэрвію, артыкулы ў царкоўных і нецаркоўных выданнях, уласная кніжка і г.д. 2. Пакараны ён быў не за адмову спыніць пісанне, а сама забарона на такое "пісанне" стала пакараннем. "Іерархію РПЦ цвелілі таксама кантакты А.Шрамка з палітычнымі хрысціянска-дэмакратычнымі ініцыятвамі, што выразілася ва ўдзеле ў міжканфесійнай канферэнцыі па пытаннях свабоды сумлення." 1. Кантакты з хрысціянска-дэмакратычнымі ініцыятывамі цвелілі не іерархію РПЦ, а Ўпаўнаважанага па справах рэлігій і нацыянальнасцей. 2. Іерархію БПЦ "цвеліла" падтрымка харызматычнай царквы "Новае жыццё", якая для той іерархіі - секта. 3. Іерархію РПЦ (так скажам, Маскву) у першую чаргу напружвала дзейнасць святара Аляксандра тычна ўнутрыцаркоўных пытанняў, а таксама надзвычайная экуменічнасць (што аўтаматычна азначала падтрымка сектантаў). "Айцец Шрамко быў духоўным лідэрам група нон-канфармісцкай праваслаўнай моладзі." Што за груп моладзі? І чаму толькі моладзі? І чаму толькі нон-канфармісцкай? Вы гэта ў Юрыя Шаўцова перапісалі? "Пасля забароны на служэнне ён не мог знайсці сабе працы і перабіваўся выпадковымі заробкамі." Ён працаваў і дагэтуль працягвае працаваць у музеі. Далей, дзякуй Богу, артыкул скончыўся, і каментаваць няма чаго. Рэд. Мы не маем магчымасці даваць вычарпальную інфармацыю. Замала людзей. Цяпер палічылі патрэбным надрукаваць гэтую мінімальную іфнармацыю. Пасля пастараемся звязацца з фігурантамі справы.