Ці будзеце вы адзначаць Дзень роднай мовы, залежыць ад вас. Але калі ўжо вырашылі для сябе, што родная мова займае важную частку вашага сэрца, вось адзін з варыянтаў, як аддаць пашану роднай мове, а таксама цікава прабавіць час — удзельнічаць у «Моўным квэсце».
Каб узяць удзел, перш-наперш трэба ўсталяваць мабільны дадатак SAY.BY, даступны для Android і iOS, і апынуцца ў адной з лакацый правядзення квэсту:
- у суботу 22 лютага ў Мінску на «Мова Фэсце». У гэтым месцы да заданняў ад SAY.BY будуць далучаны ўжо не віртуальныя, а рэальныя заданні ад партнёраў свята;
- у суботу, але ўжо ў Лідзе, дзе квэст аб’яднае 3 лідскія кавярні, якія шануюць і падтрымліваюць родную мову. Чаго толькі вартыя іхнія назвы: «Тутака», «Тамака», «Добрая кава»!
- у нядзелю 23 лютага ў магілёўскай кавярні «Шпаркі лось», адной з галоўных рыс якога з’яўляецца беларускамоўнае абслугоўванне.
Сутнасць квэсту — адшукаць і адсканаваць адмысловым дадаткам «сакрэтныя коды беларускага арнаменту», што фактычна ўяўляюць сабой стылізаваныя QR-коды. Кожны код адкрывае заданне, якое неабходна выканаць.
Яшчэ адзін варыянт, як апынуцца ў лакацыі правядзення квэсту — працаваць у кампаніі, якая вырашыла правесці прыватны варыянт квэсту для сваіх супрацоўнікаў.
Спіс лакацый правядзення квэсту, а таксама правілы можна паглядзець па спасылцы.
У сне заўжды ўсё недарэчна і няўдала...
Ў ім сёння мне прыйшоў смяротны час .
Апоўдні,
у спякоту,
у даліне Дагестана
я з куляй у грудзях амаль што згас
Звеніць рака,
бяжыць неадаліма.
Нікому не патрэбны ў забыцці,
я распластаўся на зямлі радзімай
прад тым,
як часткай
стаць мне
той зямлі.
Я паміраю, а ніхто аб гэтым
не данясе маім
з'явіцца да мяне.
Хіба арлы
ў вышынях
клёкчуць
верай;
мо й стогнуць лані недзе ў старане.
І каб заплакаць там дзе я загінуў
аб жорсткім лёсе ў росквіце гадоў,
няма ні маці побач,
сябра,
мілай....
Чаго хаваць - і сьлёзніцы якой!
Вось так ляжаў і паміраў у немач
І раптам чутна,
быццам недалёк
на шляхе ўдвух
размову
толькі
мелі,
на роднай мне, аварскай мове, ў крок.
Апоўдні,
у спякоту,
у даліне Дагестана
Я паміраў,
а людзі «рэч» сваю вялі
аб хітрыках знаёмца іх Гасана,
свавольствах дзікіх
нейкага Алі.
Са смутку чуў я гукі роднай мовы,
і аджываў паціху,
ачуняўшы ў міг,
калі мне стала ясна і вядома -
мой лекар лепшы – мова і язык.
Кагосьці лечаць ад хваробаў
іх словы мо,
якімі мне ня спець.
Але калі не будзе гэтай мовы,
Дык я і сёння смерць гатовы мець
Я зза яе душой шчэ не хварэю
Няхай мне кажуць – бедная яна
Няхай крычаць з трыбун і асамблеяў
Але па мне – вялікая мая!
Каб мой Махмуд, пачуў мяне,
нашчадкі.
Няўжо ш не прачытае пераклад?
Няўжо ш пісьменнік я апошни, пані,
хто па-аварску піша спеў
не ў лад...
Жыццё люблю.
Люблю і ўсю планэту
На ёй ну кожны,
кожны закуток.
Не меньш Краіну
Рады,
без наветаў.
Аб ёй я па-аварску пеў як мог
Мне дарагі квітнеючы свабодны,
край з Балцкіх дзюн ажно да тых Курыл.
Я за яго загіну бездакорна.
Але мяне хавайце, дзе мой тын.
Каб у пліты магільнай ля аула
аварцы ўзгадвалі часамі і мяне
аварскім словам земляка Расула.
І пераймальніка Гамзата з Цада
ўсе!