Строгая сакрэтнасць, якой суправаджаецца правядзенне Дзён цвярозасці, будзе мець плён толькі тады, калі ўсталюецца жорсткі кантроль за экстрасэнсамі — асобамі, якія могуць чытаць думкі іншых людзей. Фельетон Лёліка Ушкіна.
Цэлы тыдзень на сцяне Дома культуры мястэчка Н. вісеў яскравы плакат: «Прыехаў друід — дыпламаваны выпускнік манастыру Шаалінь, любімы вучань Чумака і Коперфільда, магістр магіі. У праграме — адкрыццё трэцяга вока, зняццё ўрокаў, падвышэнне заробкаў, сеанс адначасовай гульні ў «Спортлато» і «Ваша лато». Толькі адзін выступ у нашым райцэнтры!»
Зала была поўная. Згасла святло, паднялася заслона. З-за яе з’явіўся экстрасэнс — мужчына сярэдніх гадоў з зачосам на лысіну. І пачаўся сеанс магнетызму. Першай на сцэну, як звычайна, выскачыла пенсіянерка: няма рады на жукоў, апанавалі соткі. «Для магнетызму няма нічога немагчымага, — заявіў экстрасэнс і некалькімі адточанымі пасамі зарадзіў станоўчай энергіяй вядро дусту. — Пырскайце раз на дзень, і як рукой здыме».
Наступным быў мясцовы настаўнік фізкультуры, упэўнены, што яго сурочылі. «Прасцей не бывае! — адгукнуўся маг. — Лічыце, што ўрокаў ужо няма! Здымаю з вас урокі ў 8«Б», 4 і 5 «А», а таксама паралелі 10 і 11 класаў. Застаецца паўстаўкі!»
Настаўнік спрабаваў пратэставаць, што не тыя ўрокі знялі, але яго сцягнулі з сцэны нецярплівыя наступнікі.
Выхад наступнага просьбіта выклікала ў зале заўважнае напружанне.
— А слабо прачытаць, што думае начальнік міліцыі? — недаверліва скрывіўся на экстрасэнса шчаціністы суб’ект.
Маг напружыўся, аж пачырванеў, і выдаў іншым, глухім начальніцкім голасам: «Я т-табе пачытаю, т-ты ў мяне на сутках вуліцу 17 верасня да першага снегу месці будзеш».
Цікаўны скочыў за кулісы і схаваўся ў пажарную скрыню з пяском.
Па зале пракаціўся выдых расчаравання: «Не ведае...»
— Ну добра, — пачуўся голас з месца. — А што думае начальнік абласной міліцыі?
Маг засяродзіўся:
— Заходжу ў аблвыканкам. Ага, вось яго прыватнае поле... Спрабую наладзіць спірытычны канал, дэкадзірую флюіды... Ёсць! — Ну! — напружылася зала.
— Начальнік правярае графік зняцця адбіткаў пальцаў у наведнікаў ясельных і дашкольных установаў!
Зала зноў расчаравана ўздыхнула.
— Гэта ўсё ладна, — голас з залы аж трымцеў ад рашучасці. — А вось думкі яшчэ вышэйшай міліцэйскайскай шышкі вам ні за што не адгадаць!
Прыхільнік канцэпцый Блавацкай і Штайнера не хацеў дэманстраваць слабінку. У абсалютнай цішы, якая павісла з ў залі ДК, загучаў яго маналог:
— Так, мы ў Мінску, заходзім у Міністэрства, ага, вось прыватнае поле аднаго высокага чыноўніка. Спрабую наладзіць спірытычны канал, дэкадзірую флюіды. Ёсць! Цяпер супрацоўнік міністэрства змагаецца са сном і прагай сысці ў адпачынак. Ён гераічна стварае сацыяльна-псіхалагічны партрэт сярэднестатыстычнага спажыўца соку «Садочак»... Паралельна думае што цешча...
— Не тое! — сарваўся на істэрыку голас з залы. — Пра што яшчэ ён думае?
— Ага, ён думае прызначыць дзень цвярозасці на, на... пачакайце мне трохі замінаюць электороды, якія вылучае планета Венера. Ага, бачу! Наступны Дзень цвярозасці будзе...»
Уся зала ахнула і падалася наперад.
— Стаяць! — з-пад столі спусціліся чалавекі-павукі ў чорнай форме. «Ляжаць!» — паклалі яны экстрасэнса на падлогу і звярнуліся да залы: «Сядзець!»
Бедалага-маг не ўлічыў, што канал сувязі, які ён адкрыў, быў двухбаковы. Міліцэйскі чын, адчуўшы нетыповае варушэнне ў галаве, адразу выклікаў опергрупу.
Публіка маўчала ў захапленні перад магчымасцямі эзатэрычных практык.
