Андрэй Хадановіч пераклаў верш Мікіты Моніча, з-за якога яму давялося звольніцца, на беларускую мову. Нагадаем, пасля рэзанансных падзей вакол карцін з калекцыі Белгазпрамбанка Моніч напісаў па-руску адважны і дзёрзкі верш.
Чытайце таксама: Аднаго з найлепшых экскурсаводаў Мастацкага музея звольнілі за верш
Ваша імя — цьвёрды лоб, што праломіць цэглу.
Аляксандр — «ахоўнік»: каб стада ня зьбегла!
Кіраўнік, а назаўтра — насельнік пекла,
Родзячы мемы, парад свой ладзіць нягегла.
Вам і няўцям, што прычынай нашага гневу.
Ворагі ўсюды вам бачацца: справа, зьлева.
Хочацца быць Македонскім — выходзіць Рэва.
А па пладах, як заведзена, судзяць дрэва.
Зябка ў палацы, тым болей — палац лядовы.
Пальцы сінеюць, прымерзьлі да вуснаў словы.
Тэрмін канчаецца ваш, і ці будзе новы?
Сьмерць у Кашчэевай голцы. Канец храновы.
Слухаюцца халуі, ды ў вачах апаска.
Як выяўляецца, страшнай бывае казка.
Болей ня грэе АЭС, ані Тэсла Маска.
Пройдзены й спалены мост. Чакае разьвязка.
Хопіць пужаць ужо, кідаць нязгодных на нары.
Час уцякаць, адпаўзаць за роў, за ангары…
Вы пастарэлі: чвэрць веку — на злосьць нашым марам.
Прыкра, што ўсё выходзіць гэткім макарам.
Хутка ўжо развіднее. Бывайце. Годзе.
Борт ваш стаіць на лёдзе — расталым лёдзе.
Мы доўга трывалі, пакуль трымалі ў хляве вы
Нашу краіну. Але рукі прэч ад Евы!
