Да юбілею тэатра Міністэрства культуры замовіла, адпаведна, і выдзеліла грошы на чатыры дакументальныя карціны. Дзве ствараліся на студыі гістарычных фільмаў «Майстэрня Уладзіміра Бокуна», дзве — на кінастудыі «Беларусьфільм».
Студыя Уладзіміра Бокуна свае карціны ўжо «здала». Вядоўцамі ў фільмах «Купалаўскі на хвалі гісторыі» і «Генетычны код — тэатр» з’яўляюцца былыя купалаўцы Раман Падаляка і Павел Харланчук. Праца над стужкамі вялася цэлы год, першую карціну майстэрня пашырыла і падрыхтавала таксама яе тэлевізійны чатырохсерыйны варыянт.
Як паведамілі на студыі, афіцыйнай забароны на фільмы пра Купалаўскі тэатр няма, яны прынятыя заказчыкам, то-бок міністэрствам, але ў той жа час там разумеюць, што прапаноўваць іх на тэлебачанне, а тым больш арганізоўваць прэм’еру на вялікім экране цяпер бессэнсоўна.
Карціны «Беларусьфільма», па словах дырэктара студыі «Летапіс» Аксаны Эйхарт, пакуль знаходзяцца ў вытворчасці: фільм Галіны Адамовіч «Галоўныя рэжысёры Нацыянальнага тэатра» будзе гатовы неўзабаве, а здача работы Наталлі Жамойдзік «Адвечныя тэмы» запланавана на канец сакавіка. «Проста глядзець на гэтыя твары, на акцёраў вельмі цікава. У нас шмат планаў па рэалізацыі, можа быць, нашы работы і работы «Майстэрні Бокуна» будуць паказвацца разам».
«Не трэба рабіць з мухі слана: ніхто не дапусціць, каб фільмы, зробленыя за дзяржаўны кошт, проста ляглі на паліцу, — каментуе дырэктар кінастудыі Уладзімір Карачэўскі. — Карціны пра Купалаўскі цяпер знаходзяцца ў вытворчасці, мы выконваем дзяржзамову, яе ніхто не адмяняў, працэдура закупкі адбылася. Калі фільм гатовы, мы прымаем рашэнне, што з ім рабіць, дзе і як паказваць, пры мне яшчэ ніводзін не лёг на паліцу. Яны знойдуць свайго гледача — не варта раней часу раздуваць скандал, быццам мы нешта хаваем».
На чуткі пра тое, што стужкі «Аванцюры Пранціша Вырвіча» і «Купала» не паказваюцца праз удзел у іх былых акцёраў Купалаўскага тэатра, Уладзімір Карачэўскі кажа: «Такой задачы нам ніхто ніколі не ставіў. Мне што, трэба перастаць прадаваць і паказваць бібліятэку за апошнія дзесяць гадоў? Кажу шчыра: гэта чуткі і домыслы, не варта даводзіць іх да абсурду. Цяпер мы займаемся тым, каб перакласці «Аванцюры» на беларускую мову, прычым зрабіць гэта на нашай новай тонстудыі, і паказаць беларускамоўную версію пасля пандэміі.
Для абодвух гэтых фільмаў я чакаю найлепшага часу і думаю, як іх прадаць і паказаць з максімальнай выгадай. Кінапракат ледзь пачынае адраджацца, нават нашумелыя «Урокі персідскай» не сабралі поўныя залы, таму не бачу сэнсу арганізоўваць паказы ў пустых кінатэатрах, бо пракат — адна з крыніц даходу кінастудыі».
