Грамадства

«Мяне называлі дзядулем-каратыстам». Сустрэліся з 72-гадовым мужчынам, які ўдарыў амапаўца і атрымаў пяць год хіміі

Валеру — 72 гады, і летась яго першы раз у жыцці судзілі. За тое, што ён тры разы ударыў амапаўца. Прысуд — пяць год хатняй хіміі. «Мяне пасля назвалі дзядулем-каратыстам, — пасміхаецца Валер і следам уздыхае. — Дурная сітуацыя, насамрэч, атрымалася». Сустрэліся з мужчынам пасля апеляцыі, якая пакінула прысуд у сіле, і распыталі пра абставіны таго самага дня, калі «пенсіянер наўмысна ўжыў гвалт у дачыненні да амапаўца», а заадно даведаліся пра цікавосткі з яго біяграфіі.

Валер Руднёў.

«Перабраўся з Кыргызстана ў Беларусь, бо тут лепшы клімат»

Валер — не карэнны беларус. Ëн нарадзіўся ў Фрунзе (сённяшні Бішкек) і пераехаў адтуль у Мінск толькі ў 1980-я гады.

«Я працаваў у Мінлегпраме, і ў беларускі наргас мяне накіравалі павучыцца на факультэце арганізатараў прамысловай вытворчасці. Мне вельмі спадабаўся мясцовы клімат, падабалася хадзіць летам у пінжаку, а не пакутаваць ад саракаградуснай спёкі. Так што я ўсё кінуў у Фрунзе і перабраўся ў Мінск», — згадвае суразмоўца.

У Мінску Валерый працаваў галоўным энергетыкам Мінскага райвыканкама. Пасля перайшоў на працу ў «Белкаапсаюз» на пасаду галоўнага механіка, ажаніўся.

«А потым мне прапанавалі заняцца атамнай энергетыкай, я і пагадзіўся. Працаваў на крайняй поўначы ў горадзе Палярныя Зоры: займаўся пускам новых блокаў атамных станцый. Там у нас з жонкай нарадзілася дачка. У Беларусь вярнуліся ў 2000-м. Пабудавалі дом ва Уздзе, бліжэй да прыроды, там і жылі. Праз чатыры гады жонка, на жаль, памерла пасля хваробы.

Валер у маладосці.

Ужо калі дачка падрасла, Валер вырашыў, што няма сэнсу аднаму жыць у вялікім доме і зноў вярнуўся ў Мінск, дзе сустрэў сваё другое каханне. Неўзабаве пара пабралася шлюбам.

«Бабарыка — той фундаментальны лідар, які мог бы падняць краіну»

Валер расказвае, што хоць у 1994 годзе, калі праходзілі першыя прэзідэнцкія выбары, працаваў на поўначы, усё ж сачыў за палітычнымі падзеямі.

«Лукашэнка, на мой погляд, не падыходзіў на пасаду кіраўніка краіны. Хоць, калі шчыра, і іншых лідараў я таксама не асабліва пасля бачыў…»

Выключэннем стаў 2020-ты год, у якім на пасаду кандыдата ў прэзідэнты вылучыўся экс-банкір Віктар Бабарыка. Валер прызнаецца: менавіта ў ім ён убачыў фундаментальнага лідара, чалавека, які здолеў бы аб’яднаць краіну і вывесці яе з эканамічнага крызісу.

«На жаль, Бабарыку не зарэгістравалі, таму ў выніку я галасаваў за Ціханоўскую», — кажа мужчына. Да выбараў Валер не збіраўся выходзіць на вуліцу, але намаляваныя, на яго погляд, 80% і той гвалт, што адбыўся, вымусілі ўдзельнічаць у першых жнівеньскіх акцыях.

«Мне ніколі не падабаўся стыль кіраўніцтва краінай, у выніку чаго ў нас стварылася адзінаўладдзе, якое замяніла сабою тыя тры галіны ўлады, што ўласцівыя дэмакратычнай дзяржаве. Некаторыя знаёмыя расіяне казалі мне: «У вас ён малайчына, захаваў прамысловасць». Але ці можна гаварыць пра эфектыўнасць прамысловай вытворчасці і эканомікі, калі перад краінай штогод паўстае праблема, дзе ўзяць крэдыты? Шматлікія пенсіянеры атрымліваюць па 300 рублёў пенсіі, менавіта таму ўсе яны і выйшлі на маршы. Ну, і за сваіх дзяцей, унукаў».

«Нехта зачапіў мяне і разбіў вусны, пашкодзіў зубны мосцік»

Як расказвае суразмоўца, у дзень свайго фатальнага затрымання ён проста выйшаў на традыцыйны вечаровы шпацыр: пенсіянер штодзень праходзіць 10 тысяч крокаў і адціскаецца мінімум 60 разоў. Хто ведаў, што акцыя ў падтрымку Марыі Калеснікавай, якая ў той дзень парвала свой пашпарт, каб не даць сілай вывезці сябе за мяжу, пройдзе амаль пад вокнамі дома Валера, на скрыжаванні Машэрава і Куйбышава.

Затрыманні людзей пасля акцый 8 верасня 2020 года.

Валер апісвае, як усё адбывалася ў той вечар:

«Я калі выйшаў на вуліцу, адразу пачуў крыкі «Ганьба». Відаць, кагосьці папярэдне ўжо затрымалі. У мяне дрэнны зрок, таму я вырашыў падысці бліжэй да натоўпу. Распытаць, што адбываецца. На вуліцы, акрамя звычайных грамадзян, стаялі людзі, апранутыя як у ваенную форму без апазнавальных знакаў, так і ў цывільную. І вось у нейкі момант хлопец з натоўпу пачаў крычаць людзям у ачапленні: «Хто вы такія?». Тыя на яго паляцелі. І ў гэтым хаосе нехта, прабягаючы міма, зачапіў мяне, ударыў з боку па твары (потым я высветліў, што мне разбілі вусны і пашкодзілі зубны мосцік). Калі я падняў вочы пасля ўдару, то ўбачыў, што ад мяне адбягае хлопец у зялёнай куртцы. Я вырашыў, што гэта ён мяне ўдарыў, дагнаў яго, развярнуў. Спытаў: «Што ж ты робіш?» А далей ён ці адштурхнуў мяне, ці паслаў. Ну і адбыўся канфлікт. Можа, уз'юрылася руская кроў: усё ж вы бачыце па Расіі, Кыргызстане, што людзі там больш гарачыя. Можа, таму хлопцу выпадкова трапілі мае ўдары, і гэта самае крыўднае для мяне… На вочнай стаўцы ён пасля ўсё адмаўляў».

Пасля канфлікту з амапаўцам на Валерыя наляцела ўжо агулам чацвёра мужчын. Ударылі па назе, павалілі пенсіянера і панеслі ў бусік.

Двое сутак пенсіянер правёў у адзіночнай бетоннай камеры Савецкага РУУС без ежы і абутку: боты згубілі, пакуль цягнулі мужчыну ў бус. Пасля допыту следчага Валерыя перавялі на Акрэсціна, адкуль адпусцілі праз яшчэ адны суткі пад паруку дачкі і жонкі.

«Жонка даведалася, дзе я, толькі на другія суткі: следчая дазволіла мне патэлефанаваць. Акрамя жорсткага моманту затрымання, мяне не чапалі фізічна — думаю, паўплываў мой узрост. Тое самае можна сказаць і пра далейшы прысуд: калі б не гады і другая група інваліднасці, можа б, мяне пакінулі за кратамі, ізалявалі».

«У хуткім часе ўбачым перамены ў краіне»

Судовы працэс па справе Валерыя цягнуўся два дні. Суд прызнаў мужчыну вінаватым «у гвалце ў дачыненні да супрацоўніка органаў унутраных спраў з мэтай перашкодзіць яго законнай дзейнасці» і вынес пакаранне, запатрабаванае пракурорам: абмежаванне волі без накіравання ў папраўчую ўстанову на пяць гадоў.

«Гэты амапавец, з якім атрымаўся канфлікт, аказаўся прыстойным хлопцам: нават не падаў на маральную шкоду і ў судзе прасіў мяне строга не караць. Прэтэнзій у яго да мяне не было. Тое, што са мной адбылося, сумна, але, думаю, мы гэта вытрымаем і ў хуткім часе ўбачым перамены ў краіне», — гаворыць Валерый.

Каментары

 
Націсканне кнопкі «Дадаць каментар» азначае згоду з рэкамендацыямі па абмеркаванні.

Цяпер чытаюць

Асуджаны за «Гаюн» да хіміі брат Ігара Лосіка ўцёк з Беларусі3

Асуджаны за «Гаюн» да хіміі брат Ігара Лосіка ўцёк з Беларусі

Усе навіны →
Усе навіны

«Пакуль пашпарт дзейнічае». Эмігранты пра тое, ці не страшна ім адпраўляць у Беларусь дзяцей на летнія канікулы1

Жыхары райцэнтра ў Віцебскай вобласці гадамі скардзяцца на дрэнную ваду

Расія нарошчвае вытворчасць «шахедаў» і неўзабаве зможа запусціць 2000 за адну ноч11

У Італіі 78-гадовы мужчына «ажыў» праз 30 хвілін пасля спынення сэрца4

У Цюменскай вобласці «герой СВА» забіў сваю жонку ў дзень вяселля11

«Хацеў выратаваць хаця б нейкую колькасць людзей». Дачка беларуса, затрыманага па справе «Беларускага Гаюна», расказала пра бацьку6

«Неверагодны спектакль крывадушніцтва». Дзмітрый Гурневіч абурыўся ажыятажам вакол скандалу на канцэрце Coldplay25

Беларуская гандбалістка будзе гуляць за зборную Румыніі

Для беларускага фестывалю вырабілі трохметровы хот-дог ФОТАФАКТ9

больш чытаных навін
больш лайканых навін

Асуджаны за «Гаюн» да хіміі брат Ігара Лосіка ўцёк з Беларусі3

Асуджаны за «Гаюн» да хіміі брат Ігара Лосіка ўцёк з Беларусі

Галоўнае
Усе навіны →

Заўвага:

 

 

 

 

Закрыць Паведаміць